Uma Sundaram

Thursday, July 23, 2009

Harry Potter and the Half Baked Prince (Movie or Trailor)

Harry Potter movies are increasingly disappointing... I have always wondered how J K Rowling managed to keep all the seven books interesting till the last page. And I now wonder how the directors of the movies manage to keep the movies as irritating and insipid as that...? How can you turn a book that is brilliant into a movie that is a prime example of "How NOT to tell a story"...

Take the latest horror... The richness of Tom Riddles past seen in Dumbledore's Pensieve... the Political angle of Rufus Scrimgeour, The fieriness of Ginny, the horror of Fenrir Greyback, the final battle in the corridor, the betrayal of Snape and the subsequent disappointment that people have, the heart wrenching phoenix song at Dumbledore's funeral... in short.... everything was missing... it was more like a 2 1/2 hour trailor of the book... with all the interesting parts missing...

Many people say that you cannot convert that book into a movie because you ahve only 2 1/2 hours. Well.. my answer is... you just need an interesting story-teller... you need imagination... you need to look at the book, understand the story and narrate it... you dont need to have the same sentences as dialogues...

The movie does have its moments... The camera work is slick... the scenes are polished and especially Dumbledore's and Harry's trip to the cave is beautifully picturised...

There are scenes which I suspect will be referred to in the next movie... and those scenes have been well planted here... Will leave you guessing on what those scenes are...

You need to read the book to understand the movie... but if you have read the book... you would wonder why did you ever want to watch the movie...

Movie makers... Please don't insult the book and our intelligence...

Sunday, April 22, 2007

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 1 - 10

//आनन्दलहरी //

भुमौस्खलित पादानाम् भूमिरेवा वलम्बनम् /
त्वयी जाता पराधानाम् त्वमेव शरणम् शिवे //

शिव: शक्त्या युक्तो यदि भवति शक्त : प्रभवितुं
न चेदेवं देवो न खलु कुशल: स्पन्दितुमपि/
अतस्त्वाम् आराध्यां हरि-हर-विरिन्चादिभि रपि
प्रणन्तुं स्तोतुं वा कथ-मक्र्त पुण्य: प्रभवति// [१]

(शिव:) மங்கள மூர்த்தியான (देव:) மஹாதெவன் (शक्त्या) பராசக்தியாகிய உன்னுடன் (युक्त:) கூடியவராக (यदि भवति) இருந்தால் மட்டும் (प्रभवितुं) பிரபஞ்சத்தை ஆக்குவதற்கு (शक्त :) திறமையுடயவர் ஆவார். (एवं) அவ்வறு (न चेत्) கூடியில்லாவிட்டால் (स्पन्दितुमपि) அசைவதற்க்குக்கூட (कुशल:) திறமை உடையவராக (न खलु) ஆவதில்லையன்றொ? (अत:) ஆகையால் (हरि-हर-विरिन्चादिभि रपि) விஷ்ணூ, பிரம்மா, முதலியவர்களாலும் (आराध्यां) பூஜித்தற்குரிய (त्वाम्) உன்னை (अकृत पुण्य:) புண்ணியம் செய்யாதவன் (प्रणन्तुं) வணங்குவதற்கொ (स्तोतुं वा) அல்லது துதிப்பதற்கொ (कथं) எஙஙனம் (प्रभवति) தகுதியுடையவனாவான்?

तनीयांसुं पांसुं तव चरण पङ्केरुह-भवं
विरिंचि: संचिन्वन् विरचयति लोका-नविकलम् /
वहत्येनं शौरि: कथमपि सहस्रेण शिरसां
हर: संक्षुद् यैनं भजति भसितोधूलन-विधिम्// [२]

௨. பாததூளி மகிமை
(विरिंचि:) பிரம்மா (तव) உன்னுடைய (चरण पङ्केरुह) திருவடித் தாமரைகளிலுள்ள (तनीयांसुं) மிக நுட்பமான (पांसुं) தூளை (संचिन्वन्) ஸம்பாதித்து (लोकान्) உலகங்களை (अविकलम्) முட்டின்றி (विरचयति) சிருஷ்டிக்கிறார். (शौरि:) ஆதிசெஷன் (शिरसां सहस्रेण) ஆயிரம் தலைகளால் ( (एनं) இவ்வுலக வடிவான பாத தூளியை (कथमपि) எப்படியொ (वहति) தாங்குகிறார் (हर:) ருத்திரன் ( (एनं) இதை (संक्षुत्य्) நன்றாக பொடியாக்கி (भसितोधूलन-विधिम्) விபூதி பூசிக் கொள்ளும் முறையை (भजति) அனுஷ்டிக்கிறார்.

अविद्याना-मन्त स्तिमिर-मिहिर द्वीपनगरी
जडानां चैतन्य-स्तबक-मकरन्द श्रुतिझरी /
दरिद्राणां चिन्तमणिगुणनिका जन्मजलधौ
निमग्नानां दंष्ट्रा मुररिपु-वराहस्य भवति// [३]

௩. பாத தூளி முக்தியளிப்பது (சர்வ வித்யா ப்ராப்தி)

உன்னுடைய பாததூளி – (अविद्यानाम्) அவித்தை குடிகொண்ட உள்ளத்தினர்க்கு (अन्तस्तिमिर-मिहिर-द्वीप-नगरी) அகத்திருளைப் பொக்கும் சூரியனுடைய உதயத்தீவின் நகரம் பொலும் (जडानाम्) அவிவெகிகளுக்கு (चैतन्य-स्तबक-मकरन्द श्रुतिझरी) ஆத்ம ஞானமாகிய கற்பகவிருக்ஷத்தின் பூங்கொத்திலிருந்து பரவிச் செல்லும் மகரந்தம் பொலும் (दरिद्राणाम्) எழைகளுக்கு (चिन्तामणि-गुणनिका) நினைத்ததை அளிக்ககூடிய சிந்தாமணிக் குவியலாயும் (जन्म जलधौ) பிறவிக்கடலில் (निमग्ग्नानाम्) மூழ்கியவர்களுக்கு (मुररिपुवराहस्य) ஆதி வராகமாய் அவதரித்து பூதெவியை தூக்கிய முராரியென் (दंष्ट्रा) கொறைப்பற்க்கள் போலும் (भवति) விளங்குகிறது.

त्वदन्य: पाणिभया-मभयवरदो दैवतगण:
त्वमेका नैवासि प्रकटित-वरभीत्यभिनया /
भयात् त्रातुं दातुं फलमपि च वांछासमधिकं
शरण्ये लोकानां तव हि चरणावेव निपुणौ // [४]

௪. பாதகமலங்களின் நிகரற்ற சக்தி (சகல பய நிவிருத்தி, ரொக நிவிருத்தி)

(लोकानाम् शरण्ये) உலகத்திற்க்கு புகலிடமெ (त्वदन्य) உனக்கு வேறான (दैवतगण:) தெவக்கூட்டங்கள் (पाणिभ्याम्) கைகளால்(अभयवरद:) அபயத்தையும் வரத்தையும் அளிப்பதாக காட்டுகிறவர்கள். (त्वमेका) நீ ஒருத்தி மட்டும் (प्रकटित-वरभीत्यभिनया) அபிநயத்தால் வரத்தையும் அபயத்தையும் பிரகடனம் செய்பவளாக (न एव असि) இருப்பதே இல்லை. (हि) ஏனென்றால் (भयात्) பயத்திலிருந்து (त्रातुम्) காப்பாற்றவும் (वांछासमधिकं) வேண்டியதற்க்கு அதிகமாகவே (फलम्) பலனை (दातुम् अपि च) அளிப்பதற்க்குங்கூட (तव) உன்னுடைய (चरणावेव) திருவடிகளே (निपुणौ हि) திறமை உடையவைகள் அன்றொ?

हरिस्त्वामारध्य प्रणत-जन-सौभाग्य-जननीं
पुरा नारी भूत्वा पुररिपुमपि क्षोभ मनयत् /
स्मरोऽपि त्वां नत्वा रतिनयन-लेह्येन वपुषा
मुनीनामप्यन्त: प्रभवति हि मोहाय महताम् // [५]

தேவி பூஜையின் மகிமை
(प्रणत-जन-सौभाग्य-जननीं) வணங்கும் ஜனங்களுக்கு ஸகல ஸௌபக்கியத்தயும் தோற்றுவிக்கும் (त्वां) உன்னை (हरि:) விஷ்ணு (आराध्य) பூஜித்து (पुरा) முன்னொரு சமயம் (नारी भूत्वा) பெண் வடிவு கொண்டு (पोररिपुम् अपि) முப்புறம் எரித்த பரம சிவனையும் கூட (क्षोभम्) மனம் சலிக்கும்படி (अनयत्) கவர்ந்தார். (स्मर: अपि) மன்மதனும் (त्वाम्) உன்னை (नत्वा) வணங்கி (रतिनयन-लेह्येन वपुषा) ரதிதேவி கண்கொண்டு பருகும் அமுதம் போன்ற வடிவங்கொண்டு (महताम्) மஹான்களான (मुनीनाम् अपि) முனிவர்களுக்கும் கூட ((अन्त:) அந்தரங்கத்தில் (मोहाय) மதிமயக்கம் உண்டாகும்படி (प्रभवति हि) சக்தியுள்ளவன் ஆகிறான் என்பது நிச்சியம்


धनु: पौष्पं मौर्वी मधुकरमयी पञ्च विशिखा:
वसन्त: सामन्तो मलयमरु-दायोधन-रथ: /
तथाप्येक: सर्वं हिमगिरिसुते कामपि कृपां
अपांगात्ते लब्ध्वा जगदिद-मनङ्गो विजयते // [६]

(हिमगिरिसुते) பனிமலயரசன் பெண்ணெ ! மன்மதனுடைய (धनु:) வில் (पौष्पं ) மலர்களானது (मौर्वी ) நாண்கயிறு (मधुकरमयी) தேனிகளாலானது (विशिखा:) பாணங்கள் (पञ्च ) ஐந்தே – அவையும் பூக்கள் (सामन्त:) மந்திரி (वसन्त:) வசந்த ருது (आयोधनरथ:) பொர் செய்ய ஏறி வரும் தேர், (मलयमरुत्) மலயத்திலிருந்து வீசும் தென்றல் காற்று (तथापि) அப்பிடி இருந்தும் (अनङ्ग) உடல்லில்லாத மன்மதன் (एक:) ஒருவனாகவே (ते) உன்னுடைய (अपाङ्गात्) கடைக்கண் பார்வையால் (कामपि कृपां) ஏதோ ஒரு கிருபையை (लब्ध्वा)அடைந்து (इदम्) இந்த (जगत्) உல்கம் (सर्वम्) அனைத்தயும் (विजयते) ஜயிக்கிறான்.

क्वणत्कांची-दामा करिकलभ कुंभ-स्तन-नता
परिक्षीणा मध्ये परिणत शरच्चन्द्र-वदना /
धनुर्बाणान् पाशं सृ॒णिमपि दधाना करतलै
पुरस्ता दास्तां न: पुरमथितु राहो-पुरुषिका // [७]

(क्वणत्) சலங்கைகள் கிலு கிலுக்கின்ற் (कांचीदामा) தங்க ஒட்டியாணம் பூண்டவளும் (करिकलभ कुंभ-स्तन-नता) யானையின் மஸ்தகம் போன்ற நகில்களால் சற்று வணங்கிய வடிவுடையவளும் (मध्ये) இடையில் (परिक्षीणा) மிக மெலிந்தவளும் (परिणत शरच्चन्द्र-वदना) சரத்கலத்துப் பூர்ணசந்திரன் போன்ற முகம் படைத்தவளும் (करतलै) கைகளால் (धनुर्बाणान् पाशं सृ॒णिमपि) கரும்புவில் புஷ்பபாணம், பாசம், அங்குசம் ஆகியவற்றை (दधाना) தரிப்பவளும் (पुरमथितु) முப்புரத்தை அழித்த பரமசிவனுடைய (आहो पुरुषिका) ஆச்சரியமான அகம் பாவ வடிவினளுமான பராசக்தி (न:) எங்களுக்கு (पुरस्ताद्) எதிரில் (आस्तां) எழுந்தருள்ட்டும்.

सुधासिन्धोर्मध्ये सुरविटपि-वाटी-परिवृते
मणिद्वीपे नीपोपवनवति चिन्तामणि गृहे /
शिवकारे मञ्चे परमशिव-पर्यक्ङ् निलयां
भजन्ति त्वां धन्या: कतिचन चिदानन्द-लहरीम् // [८]

(सुधासिन्धो:) அமிர்த கடலின் (मध्ये) நடுவில் (सुरविटपि-वाटी-परिवृते) கல்பகவ்ருக்ஷத்தோப்புகளால் சூழப்பட்ட (मणिद्वीपे) ரத்தினதீவில் (नीपोपवनवति) கதம்ப வனமத்துடன் கூடிய (चिन्तामणि गृहे) சிந்தாமணிக் க்ருஹத்தில் (शिवकारे मञ्चे) பரம மங்கள வடிவமான சிம்மாஸனத்தில் (परमशिव-पर्यक्ङ् निलयां) பரமசிவனுடைய மடியில் வீற்றிருக்கும் (चिदानन्द-लहरीम्) ஞானானந்தக்கடலின் அலைபோன்ற (त्वाम्) உன்னை (धन्या:) புண்ணியவான்களான (कतिचन) சிலரெ (भजन्ति) வழிபடுகிறார்கள்.
महीं मूलाधारे कमपि मणिपूरे हुतवहं
स्थितं स्वधिष्टाने हृदि मरुत-मकाश-मुपरि /
मनोऽपि भ्रूमध्ये सकलमपि भित्वा कुलपथं
सहस्रारे पद्मे सह रहसि पत्या विहरसे // [९]

(मूलाधारे) மூலாதாரத்தில் (महीम्) பிருதிவீ தத்துவத்தையும் (मणिपूरे) மணிபூரத்தில் (कमपि)ஜலதத்துவத்தையும் (स्वधिष्टाने) ஸ்வாதிஷ்டானத்தில் (स्थितं) இருக்கும் (हुतवहम्) அக்னி தத்துவத்தையும் (हृदि) இருதயத்தில் அனாஹதத்தில் (मरुतम्) வாயு தத்துவத்தையும் (उपरि) அதற்க்கு மேல் விசுத்தியுல் (आकाशम्) ஆகாசதத்துவத்தையும் (भ्रूमध्ये) புருவ நடுவில் ஆக்ஞையில் (मनोऽपि) மனஸ் தத்துவத்தையும் (सकलमपि कुलपथं) இவ்வாறாக ஸூஷும்னா மார்க்கத்திலுள்ள எல்லாச் சக்கரங்களையும் (भित्वा) ஊட்டுருவிச் சென்று (सहस्रारे पद्मे) ஆயிரம் இதழ் கொண்ட கமலத்தில் (रहसि) ரகசியமான இடத்தில் (पत्या सह) உனது பதியாகிய ஸதாசிவனுடன் (विहरसे) கூடி மகிழ்கிறாய்.

सुधाधारासारै-श्चरणयुगलान्त-र्विगलितै:
प्रपंचं सिन्ञ्न्ती पुनरपि रसाम्नाय-महस:/
अवाप्य स्वां भूमिं भुजगनिभ-मध्युष्ट-वलयं
स्वमात्मानं कृत्वा स्वपिषि कुलकुण्डे कुहरिणि // [१०]

(श्चरणयुगलान्त-र्विगलितै:) திருவடிகள் இரண்டின் இடையிலிருந்து பெருகும் (सुधाधारासारै) அமிருத தாரையின் பிரவாகத்தால் (प्रपंचं) ஐம் பூதங்களால் ஆன உட்லிலுள்ள நாடிகள் எல்லவற்றையும் (सिन्ञ्न्ती) நனைப்பவளாய் (रसाम्नाय-महस:) அமிருத கிரணங்களைப் பொழியும் சந்திர மண்டலத்தில் இருந்து (स्वां) உனது (भूमिं) இயற்க்கையான இருப்பிடமாகிய மூலாதாரத்தை (पुनरपि) மறுபடியும் (अवाप्य) அடைந்து (भुजगनिभम्) பாம்பை போல் (अध्युष्ट-वलयं) குண்டல வடிவாக (स्वं) உன்னுடய (आत्मानम्) உருவத்தை (कृत्वा) செய்து கொண்டு (कुहरिणि) சிறு துவாரம் உடைய (कुलकुण्डे) மூலாதார குண்டத்தில் (स्वपिषि) உறங்குகிறாய்.

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 11 - 20

चतुर्भि: श्रीकण्ठै: शिवयुवतिभि: पञ्चभिपि
प्रभिन्नाभि: शंभोर्नवभिरपि मूलप्रकृतिभि: /
चतुश्चत्वारिंशद्-वसुदल-कलाश्च्-त्रिवलय-
त्रिरेखभि: सार्धं तव शरणकोणा: परिणता: // [११]

(चतुर्भि:) நான்கு (श्रीकण्ठै:) சிவ சக்கரங்களாலும் (शम्भो: प्रभिन्नाभि:) சிவ சக்கரங்களிலிருந்து வேறான (पञ्चभि:) ஐந்து (शिवयुवतिभि:) சக்தி சக்கரங்களாலும் (नवपि) ஒன்பதாக உள்ளதும் (मूलप्रकृतिभि: अपि) பிரபஞ்சத்தின் மூலகாரணமான தத்துவங்களுடன் கூடியதுமான (तव) உன்னுடைய (शरणकोणा:) இருப்பிடமாகிய ஸ்ரீசக்கரத்தின் கோணங்கள் (वसुदल) எட்டு தளம் (कलाश्र) பதினாறு தளம் (त्रेवलय) மூன்று வட்டங்கள் (त्रिरेखाभि:) மூன்று கோடுகள் ஆகியவற்றுடன் (सार्धम्) கூடி (परिणता:) பரிணமிக்கும் (चतुश्चत्वारिंशद्) னார்ற்பத்து நான்காக உள்ளன.

त्वदीयं सौन्दर्यं तुहिनगिरिकन्ये तुलयितुं
कवीन्द्रा: कल्पन्ते कथमपि विरिञ्चि-प्रभृतय: /
यदालोकौत्सुक्या-दमरललना यान्ति मनसा
तपोभिर्दुष्प्रापामपि गिरिश-सायुज्य-पदवीम् // [१२]

(तुहिनगिरिकन्ये) பனிமலையரசன் பெண்ணே (कवीन्द्रा:) கவி சிரேஷ்டர்கள் (विरिञ्चि-प्रभृतय:) ஸரஸ்வதீ வல்லபரான பிரம்மா போன்றவர்க்கள்கூட (त्वदीयम्) உன்னுடைய (सौन्दर्यं) அழகுக்கு (तुलयितुम्) உவமை கூருவதற்க்கு (कथमपि) எப்படி ஏப்படியோ (कल्पन्ते) கற்பனை சேய்து பார்க்கிறார்கள் – அவர்களால் முடியவில்லை (यदालोकौत्सुक्या) அந்த அழகை அநுபவிக்க ஆசை கொண்டதால் (अमरललना) அழகிற் சிறந்த தேவஸ்த்ரீகளும் – பரம சிவனுடைய கண்ணைக்கொண்டு அதைக் காண விரும்பி – (तपोभि:) தவமுயற்சிகளால் (दुष्प्रापां अपि) அது அடைவதற்க்கு அரிதாயினும் (गिरिश-सायुज्य-पदवीम्) பரமசிவ ஸாயுஜ்ய பதவியை (मनसा) மானஸீகமாக (यान्ति) அடைகிறார்கள்.




नरं वर्षीयांसं नयनविरसं नर्मसु जडं
तवापांगालोके पतित-मनुधावन्ति शतश: /
गलद्वेणीबन्धा: कुचकलश-विस्त्रिस्त-सिचया
हटात् त्रुट्यत्काञ्यो विगलित-दुकूला युवतय: // [१३]

(तव) உன்னுடைய (अपांगालोके) கடைக்கண் பார்வையில் ( पतितं) விழுந்த (नरम्) மனிதனை (वर्षीयांसम्) அவன் வயது சென்றவனாயினும் (नयनविरसम्) கண்ணுக்கு பிடிக்காதவனாயினும் (नर्मसु) சிற்றின்ப விளையாட்டுகளில் (जडम्) மூடனாயினும் (युवतय:) யௌவனபெண்கள் (गलद्वेणीबन्धा:) கூந்தல் முடி கலைந்தவர்களாய் (कुचकलश-विस्त्रिस्त-सिचया) நகில்கள் மேலுள்ள ஆடைகள் நழுவியவர்களாய் (हटात् त्रुट्यत्काञ्यो) பரபரப்பால் ஒட்டியாணம் பூட்டு கழன்றவர்களாய் (विगलित-दुकूला) சேலைகள் நழுவியவர்களாய் (शतश:) நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் (अनुधावन्ति:) பின்தொடருகிறார்கள்.

क्षितौ षट्पञ्चाशद्-द्विसमधिक-पञ्चाश-दुदके
हुतशे द्वाषष्टि-श्चतुरधिक-पञ्चाश-दनिले /
दिवि द्वि: षट् त्रिंशन् मनसि च चतु:षष्टिरिति ये
मयूखा-स्तेषा-मप्युपरि तव पादांबुज-युगम् // [१४]

(क्षितौ) பூமித்தத்துவமாகிய மூலாதாரத்தில் (षट्पञ्चाशद्) ஐம்பத்தியாறு (उदके) ஜலத்தத்துவமாகிய மணிபூரத்தில் (द्विसमधिक पञ्चाशद्) ஐம்பத்திரண்டு. (हुताशे) அக்கினிதத்துவமாகிய ஸ்வாதிஷ்டானத்தில் (द्वाषष्टि:) அறுபத்திரண்டு (अनिले) வாயுதத்துவமாகிய அனாஹதத்தில் (श्चतुरधिक-पञ्चाशद्) ஐம்பத்திநான்கு (दिवि) ஆகாசதத்துவமாகிய விசுத்தத்தில் (द्वि: षट् त्रिंशन्) எழுபத்திரண்டு (मनसि च) மனஸ் தத்துவமாகிய ஆக்ஞையிலொ (चतु:षष्टिरिति) அறுபத்தி நான்கு (इति) என்று (मयूखा:) கிரணங்கள் (ये) எவை உண்டோ (तेषाम् अपि) அவைகளுக்கு (उपरि) மேலாக (तव) உன்னுடைய (पादाम्बुजयुगम्) இரண்டு திருவடிகளும் விளங்குகின்றன.


शरज्ज्योत्स्ना शुद्धां शशियुत-जटाजूट-मकुटां
वर-त्रास-त्राण-स्फटिकघुटिका-पुस्तक-कराम् /
सकृन्न त्वा नत्वा कथमिव सतां सन्निदधते
मधु-क्षीर-द्राक्षा-मधुरिम-धुरीणा: फणितय: // [१५]

(शरज्ज्योत्स्ना शुद्धां) சரத்கால நிலவை போல் நிர்மல வடிவினளும் (शशियुत-जटाजूट-मकुटां ) சந்திரனுடன் கூடிய சடைமுடியும் கிரீடமும் உடையவளும் (वर) வரம் (त्रास-त्राण) அபயமுத்திரை (स्फटिकघुटिका) ஸ்படிக மாலை (पुस्तक) புஸ்தகம் ஆகியவற்றை (कराम्) கைய்யில் கொண்டவளுமான (त्वा) உன்னை (सकृत्) ஒரு முறை (नत्वा) நமஸ்கரித்து விட்டால் (सतां) அப்படிப் பட்ட நல்லவைகளுக்கு (मधु-क्षीर-द्राक्षा-मधुरिम-धुरीणा:) தேனும் பாலும், திராக்ஷையும் சேர்ந்தாற் போன்ற இனிய (फणितय:) சொற்றொடர்கள் (कथमिव ) எப்படித்தான் (न सन्निदधते) சித்திக்காமல் போகும்?

कवीन्द्राणां चेत: कमलवन-बालातप-रुचिं
भजन्ते ये सन्त: कतिचिदरुणामेव भवतीम् /
विरिञ्चि-प्रेयस्या-स्तरुणतर-श्रृङ्गार लहरी-
गभीराभि-र्वाग्भि: र्विदधति सतां रञ्जनममी // [१६]

(कवीन्द्राणां) கவியரசர்களுடைய (चेत: कमलवन-बालातप-रुचिं) சித்தமாகிய தாமரை வனத்திற்கு உதய சூரியன் போல பிரகாசிப்பவளும் (अरुणामेव) அதனால் அருணா என பெயர்பெற்றவளும் ஆகிய (भवतीम्) உன்னை (ये) எந்த (कतिचिद्) சில (सन्त:) புண்ணியவான்கள் (भजन्ते) பூஜிக்கிறார்களோ (अमी) அவர்கள் (विरिञ्चि-प्रेयस्या) பிரம்மபத்தினியான ஸரஸ்வதியின் (तरुणतर) செழிப்பு மிக்க (श्रृङ्गार लहरी) ச்ருங்கார ரஸத்தின் பிரவாகம் போன்ற (गभीराभि) கம்பீரமான (वाग्भि:) வாக்குகளால் (सतां) ஸாதிக்களுக்கு ( रञ्जनम्) மகிழ்ச்சியை (विदधति) அளிக்கிறார்கள்.




सवित्रीभि-र्वाचां चशि-मणि शिला-भङ्ग रुचिभि-
र्वशिन्यद्याभि-स्त्वां सह जननि संचिन्तयति य: /
स: कर्ता काव्यानां भवति महतां भङ्गिरुचिभि-
र्वचोभि-र्वाग्देवी-वदन-कमलामोद मधुरै: // [१७]

(जननि) தாயெ! (वाचाम्) வாக்கின் (सवित्रीभि:) பிரவர்த்தர்களும் (चशि-मणि शिला-भङ्ग रुचिभि) சந்திரகாந்தக் கல்லை பிளந்தால் தோன்றுவது போன்ற காந்தி உடையவர்களும் ஆகிய (र्वशिन्यद्याभि सह) வசினீ முதலிய வாக்தேவதைகளுடன் கூடியிருப்பவளாக (त्वाम्) உன்னை (य:) எவன் (संचिन्तयति) சிந்திக்கிரானோ (स:) அவன் (महताम्) மகான்களுடைய (भङ्गिरुचिभि) காவியங்களை போல் பொரகாசிப்பவனும் (र्वाग्देवी-वदन-कमलामोद मधुरै:) ஸரஸ்வதீ தேவியின் முககமலத்தின் பரிமளம் போல் மதுரமானதுமான (वचोभि:) வாக்குகளால் (काव्यानाम्) காவியங்களுக்கு (कर्त्ता) கர்த்தாவாக (भवति) ஆகிறான்.

तनुच्छायाभिस्ते तरुण-तरणि-श्रीसरणिभि-
र्दिवं सर्वा-मुर्वी-मरुणिमनि मग्नां स्मरति य: /
भवन्त्यस्य त्रस्य-द्वनहरिण-शालीन-नयना:
सहोर्वश्या वश्या: कति कति न गीर्वाण-गणिका: // [१८]

(तरुण-तरणि) உதய சூரியனது போன்ற (श्रीसरणिभि) அழகு வெள்ளத்துடன் கூடிய (ते) உனது (तनुच्छायाभि: ) தேககாந்தியின் கிரணங்களால் (सर्वाम्) எல்லாம் (दिवम्) தேவலோகத்தையும் (ऊर्वीम्) பூலோகத்தையும் (अरुणिमणि) இளஞ்சிவப்பு வர்ணத்தில் (मग्नाम्) மூழ்கினவைகளாக (य:) எவன் (स्मरति) தியானம் செய்கிறானோ (अस्य) அவனுக்கு (त्रस्यत्) பயந்த (वनहरिण शालीन नयना:) காட்டுமான்களுடையது போல் அழகிய கண்களுடன் கூடிய (गीर्वाण-गणिका:) அப்ஸரஸ்த்ரீகள் (ऊर्वश्या सह) ஊர்வசியுள்பட (कति कति) எத்தனை எத்தனை பேர்கள் தான் (वश्या) வசப்பட்டவர்களாக (न भवन्ति) ஆக மாட்டார்கள்?

मुखं बिन्दुं कृत्वा कुचयुगमध-स्तस्य तदधो
हरार्धं ध्यायेद्यो हरमहिषि ते मन्मथकलाम् /
स सद्य: संक्षोभं नयति वनिता इत्यतिलघु
त्रिलोकीमप्याशु भ्रमयति रवीन्दु-स्तनयुगाम् // [१९]

(हरमहिषि) பரமசிவனின் பட்டமஹிஷியெ! (बिन्दुं) ஸ்ரீசக்கிர மத்தியிலுள்ள பிந்துவை (मुखम्) காமகலா ரூபிணியான உனது முகமாக (कृत्वा) த்யானம் செய்து கொண்டு (तस्य अत:) அதற்க்கு கீழெ (कुचयुगम्) இரண்டு ஸ்தனங்களையும் (तदध:) அதற்க்கும் கீழே (हरार्धं) சிவனுடைய பாதி வடிவான யோனியையும் தியானம் செய்துக் கொண்டு (ते) உன்னுடைய (मन्मथकलाम्) காம கலையாகிய ‘க்லீம்’ பீஜத்தை (य:) எவன் (ध्यायेत्) அவ்வங்கங்களில் தியானம் செய்கின்றானோ (स:) அவன் (सद्य:) உடனே (वनिता) காம சக்திகளை (संक्षोभं नयति) வஸப்படும்படி செய்கிறான் (इति) என்பது (अतिलघु) மிகவும் எளிது. (रवीन्दु-स्तनयुगाम्) சூரிய சந்திரர்களையே ஸ்தம்னங்களாகக் கொண்டுள்ள ( त्रिलोकीम् अपि ) முவ்வுலக வடிவமான மடந்தையையும் கூட (आशु) விரைவில் (भ्रमयति) மயங்கச் செய்வான்.

किरन्ती-मङ्गेभ्य: किरण-निकुरुम्बमृतरसं
हृदि त्वा माधत्ते हिमकरशिला-मूर्तिमिव य: /
स सर्पाणां दर्पं शमयति शकुन्तधिप इव
ज्वरप्लुष्टान् दृष्ट्या सुखयति सुधाधारसिरया // [२०]

(अङ्गेभ्य:) எல்லா அவயவங்களிலிருந்தும் (किरण-निकुरुम्बमृतरसं) கிரண சமூக வடிவில் அமிருத ரஸத்தை (किरन्तीम्) பெருக்கும் (हिमकरशिला-मूर्तिमिव य:) சந்திரகாந்தச் சிலையான மூர்த்தி போன்ற (त्वाम्) உன்னை (य:) எவன் (हृदि) உள்ளத்தில் (आधत्ते) நிலை நிருத்தித் தியானம் செய்கின்றானோ (स:) அவன் (शकुन्तधिप इव) பக்ஷிராஜனாகிய கருடனை போல் (सर्पाणाम्) பாம்புகளின் (दर्पं) கொழுப்பை (शमयति) அடக்குகிறான். (सुधाधारसिरया) அமிருத நாடியோடு கூடியிருக்கும் (दृष्ट्या) பார்வையால் (ज्वरप्लुष्टान्) ஜ்வரத்தால் பீடிக்கப்பட்டவர்களை (सुखयति) பீடை நீங்கி சுகமடையச் செய்கிறாள்.

Labels: , , , ,

Soundayalahiri Script with Meaning Shlokas 21 - 30

तटिल्लेखा-तन्वीं तपन शशि वै॒श्वानर मयीं
निषण्णां षण्णामप्युपरि कमलानां तव कलां /
महापद्माटव्यां मृदित-मलमायेन मनसा
महान्त: पश्यन्तो दधति परमाह्लाद-लहरीम् // [२१]

(तटिल्लेखा-तन्वीं) மின்னல் கொடி போல் சூட்சுமமான தேஜோரூபம் உடையதும் (तपन शशि वै॒श्वानर मयीं) சூரியன், சந்திரன், அக்கினி ஆகிய வடிவங்களில் பிரகாசிப்பதும் (ष्ण्णां कमलानाम् अपि) ஆறு ஆதார சக்கரங்களுக்கும் (उपरि) மேலே (महापद्माटव्यां) தாமரைக் காடு போன்ற ஸஹஸ்ரார சக்கிரத்தில் (निषण्णां) நிலை பெறுவதுமான (तव) உன்னுடைய (कलाम्) “ஸாதா” எனப்படும் கலையை (मृदित-मलमायेन) காமம் முதலிய அழுக்குகளும் அவித்தை முதலிய மயக்கங்களும் நீங்கிய (मनसा) மனத்தினால் (महान्त:) மஹான்கள் (पश्यन्त:) கண்டு அனுபவிப்பவர்களாய் (परमाह्लाद लहरीम्) அலை அலையாக வரும் அளவு கடந்த ஆனந்தத்தை (दधति) அடைகிறார்கள்.

भवानि त्वं दासे मयि वितर दृष्टिं सकरुणां
इति स्तोतुं वाञ्छन् कथयति भवानि त्वमिति य: /
तदैव त्वं तस्मै दिशसि निजसायुज्य-पदवीं
मुकुन्द-ब्रम्हेन्द्र स्फुट मकुट नीराजितपदाम् // [२२]

(भवानि) பவன் எனப் பெயர் பெற்ற பரமசிவனுடைய பத்தினியே! (त्वं) நீ (दासे मयि) அடிமையாகிய என்னிடத்தில் (सकरुणाम्) கருணையுடன் கூடின (दृष्टिं) பார்வையை (वितर) செலுத்தி அருள்வாயாக (इति) என்று (य: ) எவனாவது ஒருவன் (स्तोतुम्) துதி செய்ய (वाञ्छन्) விரும்பி (भवानित्वं इति) “பவானி நீ” என்ற இரண்டு வார்த்தைகள (कथयति) சொன்னால் ( तदैव) அப்போதே (त्वं) நீ (तस्मै) அவனுக்கு (मुकुन्द-ब्रम्हेन्द्र स्फुट मकुट नीराजितपदाम्) விஷ்ணு, பிரம்மா, இந்திரன், ஆகியவர்களின் கிரீட ஒளியால் நீராஜனம் செய்யப் பெற்ற திருவடிகளையுடைய (निजसायुज्य-पदवीं) உனது ஸாயுஜ்ய பதவியை (दिशसि) அளிக்கிறாய்.


त्वया हृत्वा वामं वपु-रपरितृप्तॆन मनसा
शरीरार्धं शम्भो-रपरमपि शङ्के हृतमभूत् /
यदेतत् त्वद्रूपं सकलमरुणाभं त्रिनयनं
कुचाभ्यामानम्रं कुटिल-शशिचूडाल-मकुटम् // [२३]

(यत्) எக்காரணத்தால் (एतत्) என்னுடைய இருதயத்தில் பிரகாசிக்கும் இந்த (त्वद्रूपं) உன்னுடைய ரூபம் (सकलमरुणाभम्) முழுவதும் சிவப்பாம காந்தியுடனும் (त्रिनयनम्) மூன்று கண்களுடனும் (कुचभ्याम्) இரண்டு ஸ்தனங்களால் (आनम्रम्) சற்று வளைந்தும் (कुटिल-शशिचूडाल-मकुटम्) பிறைச் சந்திரனை சூடிய மகுடத்துடனும் விளங்குகிறதோ, அதனால், (श्म्भो:) சம்புவினுடைய (वामम् वपु:) சரீரத்தின் இடது பாகம் (त्वया) உன்னால் (हृत्वा) எடுத்துகொள்ளப்பட்ட பின்பும் (अपरि तृप्तेन) முழு த்ருப்தியில்லாத (मनसा) மனதால் (अपरम् शरीरार्धं अपि) சரீரத்தின் மற்றொரு பாதியும் (हृतम् अभूत्) கவர்ந்து கொள்ளப்பட்டதென்று (शङ्के) சந்தேகம் அடைகிறேன்.


जगत्सूते धाता हरिरवति रुद्र: क्षपयते
तिरस्कुर्व-न्नेतत् स्वमपि वपु-रीश-स्तिरयति /
सदा पूर्व: सर्वं तदिद मनुगृह्णाति च शिव-
स्तवाज्ञा मलम्ब्य क्षणचलितयो र्भ्रूलतिकयो: // [२४]

(धाता) பிரம்மா (जगत्) உலகத்தை (सूते) சிருஷ்டிக்கிறார். (हरि:) விஷ்ணு (अवति) ரக்ஷிக்கிறார் (रुद्र:) ருத்திரன் (क्षपयते) அழிக்கிறார், (ईश) மகேசுவரன் (एतत्) இம் மூவரையும் (तिरस्कुर्वन्) தன்னிடல் லயுக்கும் படி செய்து (स्वं) தம்முடைய (वपु: अपि) சரீரத்தையும் (तिरयति) மறையும்படி செய்கிறார். (सदा पूर्व: शिव:) “ஸதா” என்ற அடைமொழியை முன் கொண்ட சிவன் அதாவது ஸதாசிவன் (सर्वं तत् इदम्) அப்பிடி பட்ட இவர்கள் எல்லொரையும் (तव) உன்னுடைய (क्षणचलितयो) நொடி நேர அசைப்பினால் தெரிவிக்கப்பட்ட (र्भ्रूलतिकयो:) புருவக் கொடிகளின் (आज्ञाम्) அட்டாளையை (आलम्ब्य) அனுசரித்து (अनुगृण्णाति) அனுக்கிறஹம் செய்கிறார்.


त्रयाणां देवानां त्रिगुण-जनितानां तव शिवे
भवेत् पूजा पूजा तव चरणयो-र्या विरचिता /
तथा हि त्वत्पादोद्वहन-मणिपीठस्य निकटे
स्थिता ह्येते-शश्वन्मुकुलित करोत्तंस-मकुटा: // [२५]

(शिवे) சிவபத்தினியே ! (तव) உன்னுடைய (चरणयो) திருவடிகளில் (या) எந்த (पूजा) பூஜை (विरचिता) செய்யப்படுகிறதோ – அது (तव) உன்னுடைய (त्रिगुण-जनितानां) முக்குணங்களை ஆநுசரித்து தோன்றிய (त्रयाणां देवानां) மும்மூர்த்திகளிக்கும் (पूजा) பூஜையாக (भवेत्) ஆகும். (तथा हि) அது பொருத்தமே. (येते) இவர்கள் (त्वत्पादोद्वहन-मणिपीठस्य) உன்னுடைய திருவடிகளைத் தாங்கும் ரத்தினப் பலகையின் (निकटे) சமீபத்தில் (शश्वत्) எப்போதும் (न्मुकुलित करोत्तंस-मकुटा:) குவிந்த கைகளை கிரீடத்தில் வைத்துக்கொண்டு (स्थिता हि) நிற்கின்றார்கள் அன்றோ?

विरिञ्चि: पञ्चत्वं व्रजति हरिराप्नोति विरतिं
विनाशं कीनाशो भजति धनदो याति निधनम् /
वितन्द्री माहेन्द्री-विततिरपि संमीलित-दृशा
महासंहारेऽस्मिन् विहरति सति त्वत्पति रसौ // [२६]

(विरिञ्चि:) பிரம்மா (पञ्चत्वं) அழிவை (व्रजति) அடைகிறார். (हरि:) விஷ்ணு (विरतिम्) முடிவை (आप्नोति) அடைகிறார். (कीनाश) யமன் (विनाशम्) நாசத்தை (भजति) அடைகிறான் (धनद:) குபேரன் (निधनं) மரணத்தை (याति) அடைகிறான் (माहेन्द्री-विततिरपि) ஒருவர்ப்பின் ஒருவராக வரும் இந்திரர்களின் கூட்டாமும் (संमीलित-दृशा) கண்ணை மூடி (वितन्द्री) பெருந்தூக்கத்தில் ஆழ்கிறது (अस्मिन्) அப்படிப்பட்ட (महासंहारे) மஹாபிரளயக்காலத்தில் (सति) பதிவிரதையான தாயெ! (असौ) இந்த (त्वत्पति ) உனது பதியான ஸதாசிவன் (विहरति) உன்னுடன் விளையாடுகிறார்.

जपो जल्प: शिल्पं सकलमपि मुद्राविरचना
गति: प्रादक्षिण्य-क्रमण-मशनाद्या हुति-विधि: /
प्रणाम: संवेश: सुखमखिल-मात्मार्पण-दृशा
सपर्या पर्याय-स्तव भवतु यन्मे विलसितम् // [२७]
(आत्मार्पणदृशा) ஆத்மஸமர்ப்பண பாவனையால் (जल्प:) வெறும் பேச்சு (जप:) ஜபமாகவும் (सकलम् शिल्पं अपि) கைத்தொழில் அனைத்தும் (मुद्राविरचना) முத்திரைகளின் விளக்கமாகவும் (गति:) நடை (प्रादक्षिण्य-क्रमणं) பிரதக்ஷிணம் செய்வதாகவும் (अशनादि) உண்டி முதலியன (आहुति विधि) ஹொமமாகவும் (संवेश:) படுத்துகொள்ளுதல் (प्रणाम:) நமஸ்காரமாகவும் – இன்னும் (सुखं) சுகமாக முயற்சியின்றி (मे) எனது (यत् विलसितम्) செயல் எது உண்டோ (अखिलमपि) அது எல்லாம் (तव) உன்னுடைய (सपर्या पर्याय) பூஜை முறையாகவும் (भवतु) ஆகட்டும்.

सुधामप्यास्वाद्य प्रति-भय-जरमृत्यु-हरिणीं
विपद्यन्ते विश्वे विधि-शतमखाद्या दिविषद: /
करालं यत् क्ष्वेलं कबलितवत: कालकलना
न शम्भोस्तन्मूलं तव जननि ताटङ्क महिमा // [२८]

(प्रति-भय-जरमृत्यु-हरिणीं) பயங்கரமான மூப்பு, மரணங்களை விலக்குகிற (सुधाम्) அமிருதத்தை (आस्वाद्य अपि) சாப்பிட்டும் கூட (विधि-शतमखाद्या) பிரம்மா இந்திரன் முதலிய (विश्वे) எல்லா (दिविषद:) தேவர்களும் (विपद्यन्ते) – ப்ரளயக் காலத்தில் அழிவுறுகிறார்கள் (करालं) கொடிய (क्ष्वेलं) விஷத்தை (कबलितवत:) சாபிட்ட (शम्भो:) சிவனுக்கு (कालकलना) காலத்தின் முடிவி (न) இல்லை (यत्) என்றால் (तन्मूलम्) அதன் காரணம் (तव) உன்னுடைய (ताटङ्ग महिमा) காதில்லுள்ள தாடங்க மகிமை தான்.

किरीटं वैरिञ्चं परिहर पुर: कैटभभिद:
कठोरे कोठीरे स्कलसि जहि जंभारि-मकुटम् /
प्रणम्रेष्वेतेषु प्रसभ-मुपयातस्य भवनं
भवस्यभ्युत्थाने तव परिजनोक्ति-र्विजयते // [२९]

(पुर:) எதிரில் உள்ள (वैरिञ्चं) பிரம்மவினுடைய (किरीटम्) கிரீடத்தை (परिहर) விட்டு விலகி வாருங்கள் (कैटभभिद:) கைடபசுரனை கொன்ற விஷ்ணுவினுடைய (कठोरे) கடினமான (कोठीरे) கிரீடத்தில் (स्कलसि) இடரிக்கொள்ள போகிறீர்கள். (जंभारि) இந்திரனுடைய (मकुटम्) கிரீடத்தை (जहि) ஒதுக்கி விட்டு வாருங்கள்” என்று இவ்வாறாக- (येतेषु) பிரம்மா முதலியவற்கள் (प्रणम्रेषु) நமஸ்காரம் சேய்து கொண்டு இருக்கும் சமயத்தில் (भवनं) உனது இருப்பிடத்திற்க்கு (उपयातस्य) வந்துகொண்டிருக்கும் (भवस्य) பரமசிவனை நோக்கி (प्रसभम्) பரபரப்புடன் (अभ्युत्थाने) நீ எழுந்து எதிர்கொண்டு செல்லும்போது (तव) உன்னுடைய (परिजनौक्ति:) சேடிகள் சொல்லும் வார்த்தை (विजयते) சிறப்பாக ஒலிக்கிறது

स्वदेहोद्भूताभि-र्घृणिभि-रणिमाद्याभि-रभितो
निषेव्ये नित्ये त्वा महमिति सदा भावयति य: /
किमाश्चर्यं तस्य त्रिनयन-समृद्धिं तृणयतो
महासंवर्ताग्नि-र्विरचयति नीराजनविधिं // [३०]

(नित्ये) ஆதியந்தமற்ற பரம்பொருளே! (स्वदेहोद्भूताभि) உனது உடலினின்று தோன்றிய (घृणिभि) கிரணங்கள் போன்ற (अणिमाद्यभि) அணிமாசித்தி முதலிய தேவதைகளால் (अभित) சூழப்பட்டவளாக (निषेव्ये) சேவிக்கத்தக்கவளே ! (त्वां) உன்னை (अहमिति) தனது ஆத்மா என்று (य:) எவன் (सदा) எப்பொதும் (भावयति) சிந்திக்கின்றானோ (तस्य) அவனுக்கு (त्रिनयन समृद्धिम्) சிவ ஸாயுஜ்யச் செல்வத்தையும் (तृणयत: ) துரும்பென கருதும் அவனுக்கு (महासंवर्ताग्नि) ஊழித்தீயானது (नीराजनविधिं) மங்கள ஆரத்தி காட்டிப் பூஜிக்கும் முறையை (विरचयति) அனுஷ்டிக்கிறது (किं आश्चर्यं) இது ஆச்சரியமா?

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 31 - 40

चतु:-षष्टया तन्त्रै: सकल मतिसन्धाय भुवनं
स्थितस्तत्त्त-सिद्धि प्रसव परतन्त्रै: पशुपति: /
पुनस्त्व-न्निर्बन्धा दखिल-पुरुषार्थैक घटना-
स्वतन्त्रं ते तन्त्रं क्षितितल मवातीतर-दिदम् // [३१]

(पशुपति:) பரமசிவன் (तस्तत्त्त-सिद्धि प्रसव) அவரவர் நாடும் அந்த அந்தச் சித்தியை மட்டும் அளிக்கும் (परतन्त्रै:) வேறு தந்திரங்களாகிய (चतु:-षष्टया तन्त्रै:) அறுபத்துனாலு வகைப்பட்ட தந்திர சாஸ்திரங்களால் (सकलम्) எல்லா (भुवनम्) உலகத்தையும் (अतिसन्धाय) நிரப்பிவிட்டு (स्थित: )வாளா இருக்கவே (पुन:) மெலும் (त्वन्निर्बन्धा) உன்னுடைய கட்டாயத்தின் பேரில் (अखिल-पुरुषार्थैक घटना) எல்லா விருப்பங்களயும், அறம் பொருள் இன்பம் வீடு என்ற எல்லா புருஷார்த்தங்களயும் ஒருங்கே கூட்டிவைக்க (स्वतन्त्रम्) வல்லதான (ते तन्त्रम्) உன்னுடைய தந்திரமாகிய (इदम्) இந்த ஸ்ரீவித்தையை (क्षितितलम्) பூவுலகில் (अवातीतरत्) அவதரிக்க செய்தார்.

शिव: शक्ति: काम: क्षिति-रथ रवि: शीतकिरण:
स्मरो हंस: शक्र-स्तदनु च परा-मार-हरय: /
अमी हृल्लेखाभि-स्तिसृभि-रवसानेषु घटिता
भजन्ते वर्णास्ते तव जननि नामावयवताम् // [३२]

(जननि) தாயே ! (शिव:) சிவ பீஜாக்ஷரமான ‘க’ (शक्ति) சக்தி பீஜாக்க்ஷரமான ‘ஏ’ (काम:) மன்மத பீஜாக்ஷரமான ‘ஈ’ (क्षिति) பிருதிவி பீஜாக்ஷரமான ‘ல’ (अत:) அதன் பிறகு (रवि) சூரிய பீஜமான ‘ஹ’ (शीतकिरण: ) குளிர்ந்த கிரணங்களிடைய சந்திர பீஜமான ‘ஸ’ (स्मर: ) மன்மத பீஜமான ‘க’ (हंस) ஹம்ஸ மந்திரத்திலுள்ள ஆகாச பீஜமான ‘ஹ்’ (चक्र:) இந்திரனுடைய பீஜமான ‘ல’ (तदनु च) அதற்க்கு பிறகு (परा-मार-हरय:) பரா பீஜமாகிய ‘ஸ’ மன்மத பீஜமாகிய ‘க’ ஹரிபீஜமாகிய ‘ல’ (अमी ते वर्णा) உன்னுடைய இவக்ஷரங்கள் (तिसृभि) மூன்று (हृल्लेखाभि) புவனேசுவரி பீஜமான ஹ்ரீங்காரங்களுடன் (अवसानेषु) ஒவ்வொரு கூடத்தின் முடிவிலும் (घटिता) சேர்க்கப் பட்டு (तव) உன்னுடைய (नामावयवताम्) மந்திரத்தின் அவயவங்களாக (भजन्ते) அமைகின்றன.

स्मरं योनिं लक्ष्मीं त्रितय-मिद-मादौ तव मनो
र्निधायैके नित्ये निरवधि-महाभोग-रसिका: /
भजन्ति त्वां चिन्तामणि-गुणनिबद्धाक्ष-वलया:
शिवाग्नौ जुह्वन्त: सुरभिघृत-धाराहुति-शतै // [३३]

(नित्ये) ஆதியந்தமற்ற பரதேவதயே ! (तव) உன்னுடைய (मनो) பஞ்சதசாக்ஷரீ மந்திரத்தின் ((आदौ) முதலில் (स्मरम्) காம பீஜமான ‘க்லீம்’ என்ற அக்ஷரம் (योनिम्) புவனேசுவரீ பீஜமான ‘ஹ்ரீம்’ என்ற அக்ஷரம் (लक्ष्मीम्) லக்ஷ்மீ பீஜமான ‘ஸ்ரீம்’ என்ற அக்ஷரம் (इदम् त्रितयम्) ஆகிய இம் மூன்றையும் (निधा) சேர்த்து (निरवधि- महाभोग-रसिका:) இடைவிடாத ஜபத்திலுள்ள ஆனந்தச் சுவையை அறிந்தவர்களாகிய ( एके) சிலர் (चिन्तामणि-गुणनिबद्धाक्ष-वलया:) தொடர்ந்து வரும் சிந்தனையை ஜபமாலையாகக் கொண்டு (शिवाग्नौ) சக்தி முக்கோணத்தில் உள்ள அக்கினியில் (सुरभिघृत-धाराहुति-शतै) காமதேனு அளித்த நெய் போன்ற ஆத்மானந்தத்தைக் கொண்டு நூற்றுக்கணக்கான ஆஹுதிகளை (जुह्वन्त:) செய்பவர்களாக (त्वां) உன்னை (भजन्ति) ஆராதிக்கிறார்கள்.

शरीरं त्वं शंभो: शशि-मिहिर-वक्षोरुह-युगं
तवात्मानं मन्ये भगवति नवात्मान-मनघम् /
अत: शेष: शेषीत्यय-मुभय-साधारणतया
स्थित: संबन्धो वां समरस-परानन्द-परयो: // [३४]

(भगवति) பரதேவதையே ! (शशि-मिहिर-वक्षोरुह-युगं) சந்திர சூரியர்களை நகில்களாக உடைய (त्वं) நீ (शंभो) பரமசிவனுக்கு (शरीरम्) உடல் என்றும் (अनघम्) மாசற்ற (नवात्मानम्) ஒன்பது வ்யூஹ ஸ்வரூபியான சிவனை (तव) உன்னுடைய (आत्मानम्) உடல் என்றும் (मन्ये) மனக்கண்ணால் காண்கிறேன் (अत:) ஆகையால் (शेष: शेषी इति) உடைமை உடையவர் என்ற (अयम्) இந்த (संबन्ध: ) உறவு ( समरस-परानन्द-परयो:) ஸமரஸபட்ட ஆனந்த பைரவர், ஆனந்த பைரவி என்ற (वाम्) உங்களின் (उभय-साधारणतया) இருவருக்கும் ஸமமாக (स्थित:) நிலை பெற்றுள்ளது.

मनस्त्वं व्योम त्वं मरुदसि मरुत्सारथि-रसि
त्वमाप-स्त्वं भूमि-स्त्वयि परिणतायां न हि परम् /
त्वमेव स्वात्मानं परिण्मयितुं विश्व वपुषा
चिदानन्दाकारं शिवयुवति भावेन बिभृषे // [३५]

(मन:) ஆக்ஞாச்க்கரத்தில் மனமாக (त्वं) நீ விளங்குகிறாய் (व्योम:) விசுத்தி சக்கிரத்தில் ஆகாசமாகவும் (त्वं) நீயே விளங்குகிறாய் (मरुदसि) அநாஹதத்தில் வாயுவாக இருக்கிறாய் (मरुत्सारथिरसि) ஸ்வாதிஷ்டானத்தில் அக்கினியாக இருக்கிறாய். (आप:) ஜலத் தத்துவமும் (त्वं) நீயே (भूमि:) பிருதிவி தத்துவமும் (त्वं) நீயே (त्वयि परिणतायां) நீயே பிரபஞ்சமாகப் ப்ரிணமித்திருப்பதால் (परम्) உனக்கு வேறான பொருள் (न हि) இல்லவே இல்லை. (त्वमेव) நீயே (स्वात्मानम्) உனது ஸ்வரூபத்தை (विश्व वपुषा) பிரபஞ்ச வடிவாக (परिणमयितुम्) பரிணமிக்கச் செய்வதற்க்கு (शिवयुवति भावेन) பரமசிவனுடைய பத்னி என்ற பாவனையால் (चिदानन्दाकारं) ஆனந்த வடிவான சித் ரூபத்தை (बिभृषे) ஏற்றுகொள்கிறாய்.

तवाज्ञाचक्रस्थं तपन-शशि कोटि-द्युतिधरं
परं शंभु वन्दे परिमिलित-पार्श्वं परचिता /
यमाराध्यन् भक्त्या रवि शशि शुचीना-मविषये
निरालोके ऽलोके निवसति हि भालोक-भुवने // [३६]

(तव) உன்னுடைய (आज्ञाचक्रस्थं) ஆஜ்ஞா சக்கிரத்தில் இருப்பவரும் (तपन-शशि कोटि-द्युतिधरं) கோடி சூரிய சந்திரர்களின் பிரகாசத்தை உடையவரும் (परचिता) ஸகுண நிர்குண சக்திவடிவான உன்னால் (परिमिलित) இரு பக்கத்திலும் அணைக்கப் பெற்றவருமான (परं शंभु) பரம சிவனை (वन्दे) சேவிக்கின்றேன். (यं) அம்மாதிரி இருப்பவரை (भक्त्या) பக்தியுடன் (आरध्यन्) ஒருவன் ஆராதித்தால் (रवि शशि शुचीनाम्) சூரியன், சந்திரன் அக்கினி ஆகிய மூவுருடைய ஒளியாலும் (अविषये) விளங்கவைக்க முடியாததாகவும் (निरालोके) கண்ணுக்கு எட்டாததாகவும் (अलोके) கண்ணால் காணும் உலகத்தினின்று வேறுபட்டதாகவும் உள்ள (भालोक भुवने) பரஞ்ஜோதி வடிவமாம உனது ஸாயுஜ்ய பதவியில் (निवसति हि) வசிப்பான் என்று நிச்சியம்.

विशुद्धौ ते शुद्धस्फतिक विशदं व्योम-जनकं
शिवं सेवे देवीमपि शिवसमान-व्यवसिताम् /
ययो: कान्त्या यान्त्या: शशिकिरण्-सारूप्यसरणे
विधूतान्त-र्ध्वान्ता विलसति चकोरीव जगती // [३७]

(ते) உன்னுடைய (विशुद्धौ) விசுத்தி சக்கிரத்தில் (शुद्धस्फतिक विशदं) தெளிவான பளிங்கு போன்ற வடிவினரும் (व्योम जनकं) ஆகாச தத்துவத்தை தோற்றுவிப்பவரும் ஆகிய (शिवम्) சிவனையும் (शिवसमान-व्यवसिताम्) சிவனுடைய ஸங்கல்பத்திற்க்கு ஒத்த ஸங்கல்பம் உடையவளாகிய (देवीमपि) தேவியாகிய உன்னையும் (सेवे) சேவிக்கிறேன். (ययो:) எவர்களுடைய (शशिकिरण्-सारूप्यसरणे) வெண்ணிலாவைப் போல் (यान्त्या) வெளிவரும் (कान्त्या) ஒளியினால் (जगती) உலகம் முழுவதும் (विधूतान्त-र्ध्वान्ता) அஜ்ஞானமாகிய அக இருள் ஒழியப் பெற்றதாய் (चकोरीव) நிலவில் களிக்கும் சகோரப் பக்ஷிபோல் (विलसति) விளங்குகிரதோ – அப்படிப் பட்ட உங்களை ஸேவிக்கிறேன்.

समुन्मीलत् संवित्कमल-मकरन्दैक-रसिकं
भजे हंसद्वन्द्वं किमपि महतां मानसचरं /
यदालापा-दष्टादश-गुणित-विद्यापरिणति:
यदादत्ते दोषाद् गुण-मखिल-मद्भ्य: पय इव // [३८]

(समुन्मीलत् संवित्कमल-मकरन्दैक-रसिकं) நன்றாக மலர்ந்த ஞானத்தாமரையின் ஆனந்தமாகிய மகரந்தம் ஒன்றையே விரும்பி அநுபவிப்பவைகளும் (महताम्) மகான்களுடைய (मानसचरम्) மனதாகிற மானஸ ஸாரஸில் நீந்துபவைகளும் (किमपि) இப்படி பட்டவை என்று வர்ணிக்க முடியாதவைகளுமான (हंसद्वन्द्वं) இரண்டு ஹம்ஸங்களை (भजे) பூஜிக்கிறென். (यदालापा) அவைகளுடைய இன்பப்பேச்சிலிருந்தே (दष्टादश-गुणित-विद्यापरिणति:) பதினெட்டெனக் கணக்கிடப்பட்ட வித்தைகள் பரிணமிக்கின்றன. (यत्) அவை (दोषात्) குற்றாத்திலிருந்து (अखिलम् गुणम् ) குணமனைத்தையும் (अद्भ्य) நீரிலிருந்து (पय इव) பாலைப் போல (आदत्ते) பிரிக்கின்றன.

तव स्वाधिष्ठाने हुतवह-मधिष्ठाय निरतं
तमीडे संवर्तं जननि महतीं तां च समयाम् /
यदालोके लोकान् दहति महसि क्रोध-कलिते
दयार्द्रा या दृष्टि: शिशिर-मुपचारं रचयति // [३९]

(जननी) தாயே ! (तव) உன்னுடைய (स्वाधिष्ठाने) ஸ்வாதிஷ்டான சக்கிரத்தில் (हुतवहम्) அக்கினிதத்துவத்தை (अधिष्ठाय) சிந்தித்து – அதில் (निरतम्) இடைவிடாது பிரகாசிக்கும் (तम् संवर्त्तं) காலாக்கினி ரூபரான அந்த ருத்திரனையும் (ताम् महतीम्) மகிமை வாய்ந்த அந்த (समयां च) ஸமயா அல்லது சந்திர கலா சக்தி என்னும் உன்னையும் (ईडे) போற்றுகின்றேன். (यदालोके) ருத்திரருடைய எந்தப் பார்வையான (महसि) அக்கினி (क्रोधकलिते) கோபத்தால் வளர்ந்து (लोकान् ) உலகங்களை (दहति) எறிக்கின்றதோ அப்போது (या दायाद्रा दृष्टि:) கருணையால் நனைந்த உன்னுடைய பார்வை எதுவோ அது (शिशिरम् उपचारम्) குளிர்ச்சியான உபசாரத்தை (रचयति) செய்கிறது.

तटित्वन्तं शक्त्या तिमिर-परिपन्थि-स्फुरणया
स्फुर-न्ना नरत्नाभरण-परिणद्धेन्द्र-धनुषम् /
तव श्यामं मेघं कमपि मणिपूरैक-शरणं
निषेवे वर्षन्तं-हरमिहिर-तप्तं त्रिभुवनम् // [४०]

(तव) உன்னுடைய (मणिपूरैक-शरणं) மணிபூரகசக்கிரத்தை முக்கியமாக உறைவிடமாக கொண்டதும் (तिमिर-परिपन्थि-स्फुरणया) இருட்டுக்கு சத்துருவைப் போல் பிரகாசிக்கும் (शक्त्या) பராசக்தியாகிற (तटित्वन्तं) மின்னல்கொடியுடன் கூடியதும் (स्फुर-न्ना नरत्नाभरण-परिणद्धेन्द्र-धनुषम्) ஜ்வலிக்கும் நானாவிதமான ரத்தின ஆபரணங்களாகிய இந்திரவில்லுடன் கூடியதும் (श्यामं) கறுத்ததும் (हरमिहिर-तप्तं) ருத்ரனாகிய பிரளயகால சூரியனால் எரிக்கப்பட்ட (त्रिभुवनं) மூவுலகையும் (वर्षन्तं) மழை பொழிந்து குளிரச் செய்வதுமாகிய (कमपि मेघम्) அதிசயமான மேகம் போன்ற உனது ஸதாசிவ தத்துவத்தை (निषेवे) சேவிக்கிறேன்.

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 41 - 50

तवाधारे मूले सह समयया लास्यपरया
नवात्मान मन्ये नवरस-महाताण्डव-नटम् /
उभाभ्या मेताभ्या-मुदय-विधि मुद्दिश्य दयया
सनाथाभ्यां जज्ञे जनकजननीमत् जगदिदम् // [४१]

(तव) உன்னுடைய (मूले आधारे) மூலாதார சக்கிரத்தில் (लास्य परया) நடனம் செய்வதில் நோக்கம் உள்ளவரும் (समयया) ஸமயா எனப் பேயர் கொண்டவளுமான உன்னுடன் (सह) கூட (नवरस-महाताण्डव-नटम्) நவரஸம் ததும்பும் சிறந்த தாண்டவம் ஆடுகிற (नवात्मान) ஆனந்த பைரவரை (मन्ये) த்யானம் செய்கிறேன். (उदयविधिम्) பிரளயத்தில் ஆழ்ந்த உலகிம் சிருஷ்டியை (उद्दिश्य) கருதி (दयया) கருணையுடன் (सनाथाभ्यां) தம்பதியாக கூடியவர்களான (उभाभ्या मेताभ्याम्) உங்கள் இருவர்களாலும் (इदम् जगत्) இவ்வுலகமானது (जनक जननीम् मत्) தந்தையும் தாயும் உடையதாக (जज्ञे) ஆகிறது.
// द्वितीयो भाग: // //सौन्दर्यलहरी //


गतै-र्माणिक्यत्वं गगनमणिभि : सान्द्रघटितं
किरीटं ते हैमं हिमगिरिसुते कीर्तयति य: //
स नीडेयच्छाया-च्छुरण-शबलं चन्द्र-शकलं
धनु: शौनासीरं किमिति न निबध्नाति धिषणां // [४२]

(हिमगिरिसुते) இமயமலையின் பேண்ணே !(माणिक्यत्वं) மாணிக்கங்களாக (गतै:) உன் சேவையின் பொருட்டு உருவடைந்துள்ள (गगनमणिभि:) பன்னிரண்டு ஆதித்தியர்களால் (सान्द्रघटितं) நெருக்கமாக இழைக்கப்பட்ட (ते) உன்னுடைய (हैमम् किरीटम्) தங்க கிரீடத்தை (य:) எவன் (कीर्तयति) வர்ணிக்க புகுகிறானோ (स:) அவன் (नीडेयच्छाया-च्छुरण-शबलं) கிரீடகோளத்தில் உள்ள மாணிக்கங்களின் காந்தியால் விச்சித்திர வர்ணம் உள்ளதாக தோன்றும் (चन्द्र-शकलं) சந்திரகலையை (शौनासीरं) இந்திரனுடைய (धनु:) வில் (इति) என்ற (धिषणां) கருத்தை (न निबध्नाति किम्) வர்ணனையில் எப்படிப் பொருத்தாமல் இருக்க முடியும்?


धुनोतु ध्वान्तं न-स्तुलित-दलितेन्दीवर-वनं
घनस्निग्ध-श्लक्ष्णं चिकुर निकुरुंबं तव शिवे /
यदीयं सौरभ्यं सहज-मुपलब्धुं सुमनसो
वसन्त्यस्मिन् मन्ये बलमथन वाटी-विटपिनाम् // [४३]

(शिवे) பரமசிவ பத்தினியே ! (तुलित-दलितेन्दीवर-वनं) மலர்ந்த கருநெய்தல் காடுப் போல் பிரகாசிப்பதும் (घनस्निग्ध-श्लक्ष्णं) அடர்ந்தும் வழவழப்பாகவும் மெதுவாகவும் உள்ளாதுமாகிய (तव) உன்னுடைய (चिकुर निकुरुंबं) கேச பாரம் (न:) எங்களுடைய (ध्वान्तं) அக இருளை (धुनोतु) போக்கடிக்கட்டும். (यदीयं) அதிலுள்ள (सहजम्) இயற்க்கையான (सौरभ्यम्) வாஸனையை (उपलभ्धुम्) அடைய விரும்பி (बलमथन) இந்திரனுடைய (वाटीविटपिनाम्) நந்தவனத்தில் உள்ள மரங்களின் (सुमनस:) புஷ்பங்கள் (अस्मिन्) அந்த கேசபாரத்தில் (वसन्ति) வசிக்கின்றன என்று (मन्ये) நினைக்கிறேன்.

तनोतु क्षेमं न-स्तव वदनसौन्दर्यलहरी
परीवाहस्रोत:-सरणिरिव सीमन्तसरणि:/
वहन्ती- सिन्दूरं प्रबलकबरी-भार-तिमिर
द्विषां बृन्दै-र्वन्दीकृतमेव नवीनार्क केरणम् // [४४]

(तव) உன்னுடைய (वदनसौन्दर्यलहरी) முகத்தின் அழகு வெள்ள்த்தின் (परीवाहस्रोत: सरणिरिव) பெருக்கானது, வழிந்தோடும் வாய்க்கால் மாதிரி தோன்றுவதும் (प्रबल) பலம் மிகுந்த (कबरी भार) கேச பாரத்தின் (तिमिर) இருளாகிய (द्विषां बृन्दै ) சத்துருக் கூட்டத்தால் (बन्दीकृतं) சிறை பிடிக்கப் பட்ட (नवीनार्क केरणम् इव) உதய சூரியனுடைய ஓளி போன்ற (सिन्दूरम्) குங்குமத்த (वहन्तीम्) தரிப்பதும் ஆகிய (सीमन्तसरणि) வகிட்டின் ரேகை (न:) எங்களுக்கு (क्षेमम्) க்ஷேமத்தை (तनोतु) அளிக்கட்டும்.

अरालै स्वाभाव्या-दलिकलभ-सश्रीभि रलकै:
परीतं ते वक्त्रं परिहसति पङ्केरुहरुचिम् /
दरस्मेरे यस्मिन् दशनरुचि किञ्जल्क-रुचिरे
सुगन्धौ माद्यन्ति स्मरदहन चक्षु-र्मधुलिह: // [४५]

(दरस्मेरे)புன்சிரிப்பால் சிறிது மலர்ந்தாற் போன்றதும் (दशनरुचि किञ्जल्क-रुचिरे) பல் வரிசையாகிற கேஸரங்களுடம் பிரகாசிப்பதும் (सुगन्धौ) நல்மணம் உள்ளதும் ஆகிய (यस्मिन्) எந்த முக கமலத்தில் (स्मरदहन चक्षु-र्मधुलिह:) மன்மதனை எரித்த சிவனுடைய கண்களாகிய தேன்வண்டுகள் (माद्यन्ति) மயங்குகின்றனவோ (ते) அப்பிடிப்பட்ட உன்னுடைய (वक्त्रम्) முகம் (स्वाभाव्यात्) இயற்க்கையாகவே (अरालै) சுருட்டையானதும் (अलिकलभ-सश्रीभि) சிறு வண்டுகள் சஞ்சரிப்பது போன்ற சோபையைக் கொண்டதுமான (अलकै:) முன்நெற்றி மயிர்களால் (परीतम्) சூழப்பட்டு (पङ्केरुहरुचिम्) தாமரையின் அழகை(परिहसति) பரிகசிப்பது போல் இருக்கிறது.


ललाटं लावण्य द्युति विमल-माभाति तव यत्
द्वितीयं तन्मन्ये मकुटघटितं चन्द्रशकलम् /
विपर्यास-न्यासा दुभयमपि संभूय च मिथ:
सुधालेपस्यूति: परिणमति राका-हिमकर: // [४६]

(लावण्य द्युति विमलं) வெண்ணிலவு போன்ற அழகுடன் (तव) உன்னுடைய (यत्) எந்த (ललाटम्) நெற்றியானது (आभाति) பிரகாசிக்கிறதோ (तत्) அதை (मकुटघटितं) கிரீடத்தில் சூடிக்கொண்டு இருப்பதன் (त्वदीयम्) இரண்டாவது பாகமான (चन्द्र शकलम्) சந்திர கலையோ என்று (मन्ये) எண்ணுகிறேன். (उभयमपि) இரண்டும் (विपर्यास-न्यासात्) திருப்பி பொருத்தப் பட்டால் (मिथ:) ஒன்றுக் ஒன்று (सम्भूय च) நன்றாக சேற்ந்து (सुधालेपस्यूति:) அமிருதம் ஒழுகும் (राका-हिमकर:) பூர்ணிமைச் சந்திரனாக (परिणमति) பரிணமிக்கும்.

भ्रुवौ भुग्ने किंचिद्भुवन-भय-भङ्गव्यसनिनि
त्वदीये नेत्राभ्यां मधुकर-रुचिभ्यां धृतगुणम् /
धनु र्मन्ये सव्येतरकर गृहीतं रतिपते:
प्रकोष्टे मुष्टौ च स्थगयते निगूढान्तर-मुमे // [४७]

(उमे) உமா தேவியே! (भुवन-भय-भङ्गव्यसनिनि) உலக பயத்தை- போக்குவதில் ஊக்கம் உள்ளவளெ! (किंचिद् भुग्ने) சற்று வளைந்த (त्वदीये) உன்னுடைய (भ्रुवौ) புருவங்கள் (मधुकर-रुचिभ्यां) வண்டுகள் போல் பிரகாசிக்கின்ற (नेत्राभ्यां) கண்களால் (धृतगुणम्) நாண் பூட்டியதாகவும் (सव्येतरकर गृहीतं) இடது கையால் பிடிக்கப் பட்டு (प्रकोष्टे) முழங்கையாலும் (मुष्टौ च) விரல்முஷ்டியாலும் (स्थगयते) மறைக்கப்பட்டதால் (निगूढान्तरम्) மத்திய பாகம் தெரியாததாகவும் உள்ள (रतिपते:) மன்மதனுடைய (धनु:) வில் என்று (मन्ये) எண்ணுகிறேன்.

अह: सूते सव्य तव नयन-मर्कात्मकतया
त्रियामां वामं ते सृजति रजनीनायकतया /
तृतीया ते दृष्टि-र्दरदलित-हेमाम्बुज-रुचि:
समाधत्ते सन्ध्यां दिवसर्-निशयो-रन्तरचरीम् // [४८]
(तव) உன்னுடைய (सव्यं) வலது (नयनम्) கண் (अर्क आत्म कतया) சூரியவடிவு ஆனதால் (अह) பகலை (सूते) உண்டாக்குகிறது (ते) உன்னுடைய (वामम्) இடது (नयनम्) கண் (रजनीनायकतया) சந்திர வடிவானதால் (त्रियामां) இரவை (सृजति) உண்டாக்குகிரது (ते) உன்னுடைய (तृतीया) மூன்றாவது (दृष्टि) கண் (दरदलित-हेमाम्बुज-रुचि:) சிறிது மலர்ந்த பொற்றாமரையைப்போல் பிரகாசிப்பதாக (दिवस निशयो:) பகலுக்கும் இரவுக்கும் (अन्तरचरीम्) நடுவில் உள்ள (सन्ध्याम्) ஸந்த்யா காலத்தை (समाधत्ते) உண்டாக்குகிறது.

विशाला कल्याणी स्फुटरुचि-रयोध्या कुवलयै:
कृपाधाराधारा किमपि मधुराऽऽभोगवतिका /
अवन्ती दृष्टिस्ते बहुनगर-विस्तार-विजया
ध्रुवं तत्तन्नाम-व्यवहरण-योग्याविजयते // [४९]

(ते) உன்னுடைய (दृष्टि) கண்ணோட்டம் (विशाला) விசாலமாகவும் (कल्याणी) மங்களகரமாகவும் (स्फुटरुचि) மலர்ந்து பிரகாசிப்பதாகவும் (कुवलय:) கருநெய்தல்களால் (अयोध्या) வெல்லமுடியாத அழகு வாய்ந்ததாகவும் (कृपाधाराधारा) கருணைப் பெருக்கிற்க்கு ஆதாரமாகவும் (किमपि मधुरा) வர்ணிக்க முடியாக இனிமையுடன் கூடியதாகவும் (आभोगवतिका) ஆழங்காண முடியாக்ததாகவும் (अवन्ती) ரக்ஷிப்பதாகவும் (बहुनगरविस्तारविजया) பல நகரங்களின் அதன் வெற்றியின் சீர்மை விளங்குவதாகச்வும் (तत् तत् नामव्यवहरण योग्या) அதனால் அந்த அந்த நகரங்களின் பெயர்களால் குறிப்பிடத்தக்கதாகவும் (ध्रुवं) நிச்சியமாக (विजयते) அனைத்தையும் வெல்லுவதாக விளங்குவதாக விளங்குகிறது.

कवीनां सन्दर्भ-स्तबक-मकरन्दैक-रसिकं
कटाक्ष-व्याक्षेप-भ्रमरकलभौ कर्णयुगलम् /
अमुञ्च्न्तौ दृष्ट्वा तव नवरसास्वाद-तरलौ
असूया-संसर्गा-दलिकनयनं किञ्चिदरुणम् // [५०]

(कवीनाम्) கவிகளுடைய (सन्दर्भ-स्तबक) பாடல்களாகிய பூங்கொத்தின் (मकरन्दैक-रसिकं) மகரந்தத்தைப் பருகுவதிலேயே முக்கியமாக ஆசை வைத்த (तव) உன்னுடைய (कर्णयुगलम्) இரண்டு காதுகளையும் (अमुञ्चन्तौ) விடாமல் இருக்கும் (आस्वाद तरलौ) நவரசங்களையும் அநுபவிக்க ஆசைகொண்ட (कटाक्ष-व्याक्षेप-भ्रमरकलभौ) குட்டி வண்டுகள் போன்ற கடைக்கண்களை (दृष्ट्वा) பார்த்து (असूया संसर्गा:) பொறாமையினால் (अलिकनयनं) உன்னுடைய நெற்றிகண்ணானது (किञ्चित्) சிறிது (अरुणम्) சிவந்து இருக்கிறது போலும்.

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 51 - 60

शिवे शङ्गारार्द्रा तदितरजने कुत्सनपरा
सरोषा गङ्गायां गिरिशचरिते विस्मयवती /
हराहिभ्यो भीता सरसिरुह सौभाग्य-जननी
सखीषु स्मेरा ते मयि जननि दृष्टि: सकरुणा // [५१]

(जननि) தாயே! (शिवे) சிவனிடத்தில் (ते) உன்னுடைய (दृष्टि) பார்வை (शङ्गारार्द्रा) காதலின் கசிவு உள்ளதாகவும் (तदितरजने) அவரைத் தவிர மற்றவர்களிடத்தில் (कुत्सनपरा)அருவருப்புடையதாகவும் (गङ्गायाम्) கங்கா தேவியிடம் (सरोषा) கோபத்துடல் கூடியதாகவும் (गिरिश चरिते) சிவனுடைய லீலைகளில் (विस्मयवति) வியப்புடையதாகவும் (हराहिभ्य:) சிவன் அணியும் பாம்புகளிடம் (भीता) பயம் உடையதாகவும் (सरसिरुह सौभाग्य-जननी) தாமரையின் அழகுக்கும் அழகு சேய்வது போல் சற்று சிவந்து இருப்பதால் வீரரஸம் உடையதாகவும் (सखीषु) தோழிகளிடம் (स्मेरा) ஹாஸ்ய ரஸம் உள்ளதாகவும் (मयि) என்னிடம் (सकरुणा) கருணையின் கூடியதாகவும் விளங்குகிறது.

गते कर्णाभ्यर्णं गरुत इव पक्ष्माणि दधती
पुरां भेत्तु-श्चित्तप्रशम-रस-विद्रावण फले /
इमे नेत्रे गोत्राधरपति-कुलोत्तंस-कलिके
तवाकर्णाकृष्ट स्मरशर-विलासं कलयत:// [५२]

(गोत्राधरपति) மலையரசனான இமவானுடைய (कुलोत्तंस-कलिके) குலகொழுந்தே ! (तव) உன்னுடைய (इमे नेत्रे) இக்கண்கள் இரண்டும் (कर्णाभ्यर्णम् गते) காதுகள்வரை நீண்டிருப்பதாலும் (गरुत इव) பாணங்களில் கட்டிய இறகுகளைப் போன்ற (पक्ष्माणि) இமை மயிர்களை (दधती) தரிக்கும் காரணத்தாலும் (पुराम् भेत्तु) முப்புரம் எரித்த சிவபெருமானுடைய (श्चित्तप्रशम-रस-विद्रावण फले) மனத்தின் சாந்தி ரஸத்தைக் கலைப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டு (आकर्णाकृष्ट) காதுவரை இழுக்கப்பட்ட (स्मरशर-विलासं) மன்மத பாணத்தின் திறமையை (कलयत:) நடித்துக் காட்டுகின்றன.

विभक्त-त्रैवर्ण्यं व्यतिकरित-लीलाञ्जनतया
विभाति त्वन्नेत्र त्रितय मिद-मीशानदयिते /
पुन: स्रष्टुं देवान् द्रुहिण हरि-रुद्रानुपरतान्
रज: सत्वं बिभ्रत् तम इति गुणानां त्रयमिव // [५३]

(ईशानदयिते) பரமசிவனுடைய அன்பிற்க்கு உரியவளே! (व्यतिकरित-लीलाञ्जनतया) அழகுக்காக இட்டுக் கொள்ளப்பட்ட மையினால் (विभक्त-त्रैवर्ण्यं) மூன்று வர்ணங்களை இன்னும் தெளிவாக பிரித்து காட்டும் (इदम्) இந்த (त्वत्) உன்னுடைய (नेत्रत्त्रयम्) கண்கள் மூன்றும் (उपरतान्) பிரளயகாலத்தில் உன்னிடம் ஒடுங்கிய (द्रुहिण हरि-रुद्रान्) பிரம்மா, விஷ்ணு, ருத்திரன் என்ற (देवान्) தேவர்களை (पुन:) மறுபடியும் (स्रष्टुं) தோற்றுவிப்பதற்க்கு (रज:) ரஜொகுணம் (सत्वं) ஸத்துவ குணம் (तम:) தமொ குணம் (इति) என்ற (गुणानां त्रयम्) மூன்று குணங்களையும் ( बिभ्रत् इव) தரித்துக்கொண்டாற்போல் (विभाति) விளங்குகிறது.

पवित्रीकर्तुं न: पशुपति-पराधीन-हृदये
दयामित्रै र्नेत्रै-ररुण-धवल-श्याम रुचिभि: /
नद: शोणो गङ्गा तपनतनयेति ध्रुवमुम्
त्रयाणां तीर्थाना-मुपनयसि संभेद-मनघम् // [५४]

(पशुपति-पराधीन-हृदये) பசுபதிக்கு ஆதீனமான உள்ளம் படைத்தவளே! (दयामित्रै) தயைக்குக் கூட்டாளிகளும் (अरुण-धवल-श्याम रुचिभि:) சிவப்பு, வெளுப்பு, கறுப்பு வர்ண்ணைகளைக் கொண்டவைகளுமான (नेत्रे) உனது கண்களால் (शोण नद:) மேற்க்கு நோக்கிச் செல்வதும் சிவந்ததுமான சோண பத்ரா என்ற ஆறு, (गङ्गा) வெளுப்பான கங்கை (तपनतनया) சூரியபுத்திரியாகவும் கறுப்பு வர்ணம் கொண்டதாகவும் விளங்கும் யமுனை (इति) என்ற (त्रयाणाम्) மூன்று (तीर्थानाम्) புண்ணியநதிகளின் (सम्भेधम्) ஸங்கமமாகிய (अनघम्) பாவத்தையெல்லாம் போக்கும் (अमुम्) இக்கூட்டுறவை (न:) உன்னைக்காணும் – எங்களை (पवित्री कर्तुम्) புனிதமாக்குவதற்க்காக (उपनयसि) ஏற்படுத்தியிருக்கிறாய் என்பது (ध्रुवम्) நிச்சியம்.

निमेषोन्मेषाभ्यां प्रलयमुदयं याति जगति
तवेत्याहु: सन्तो धरणिधर-राजन्यतनये /
त्वदुन्मेषाज्जातं जगदिद-मशेषं प्रलयत:
परेत्रातुं शंङ्के परिहृत-निमेषा-स्तव दृश: // [५५]

(धरणिधर-राजन्यतनये) பர்வதராஜ குமாரியே! (तव) உன்னுடைய (निमेषोन्मेषाभ्यां) கண்கள் மூடுவதாலும் திறப்பதாலும் (जगति) உலகம் (प्रलयम्) பிரளயத்தையும் (उदयम्) சிருஷ்டியையும் (याति) அடைகிறது (इति) என்று (सन्त:) சான்றோர் (आहु:) கூருகின்றன. (त्वत्) உனது (उन्मेषात्) கண்கள் திறப்பதால் (जातम्) உண்டான (इदम्) இந்த (जगत्) உலகம் (अशेषं) முழுவதையும் (प्रलयत:) பிரளயத்திகிருந்து (परित्रातुम्) அழியாமல் காப்பதற்க்காக (तव) உன்னுடைய (दृश:) கண்கள் (परिहृतनिमेषा) மூடுதல் இல்லாமல் இருக்கின்றன (इति) என்று (शङ्के) நான் ஊகிக்கிறேன்.

तवापर्णे कर्णे जपनयन पैशुन्य चकिता
निलीयन्ते तोये नियत मनिमेषा: शफरिका: /
इयं च श्री-र्बद्धच्छद—पुटकवाटं कुवलयं
जहाति प्रत्यूषे निशि च विघटय्य प्रविशति// [५६]

(अपर्णे) “யாருக்கும் கடன் படாததால் “அபருணா” எனப் பெயர் பெற்றவளே! (तव) உன்னுடைய (कर्णे) காதில் (जपनयन) மெதுவாக ஓதுவது போல் கண்கள் காணப்படுவதால் (पैशुन्य चकिता) தங்களை பற்றி கோள் சொல்வதாக அச்சம் அடைந்து (शफरिका:) பெண் மீன்கள் (अनिमेषा:) கண்களை மூடாமல் பார்த்துக்கொண்டே (तोये) நீரில் (निलीयन्ते) மறைந்து கொண்டிருக்கின்றன என்பது (नियतम्) நிச்சியம் . (इयं) இந்த (श्री च) கண்ணின் அழகாகிய தேவதையும் (प्रत्यूषे) காலையில் (बद्धच्छदपुट) இதழ்கள் மூடிக்கொள்வதால் கதவு சாத்தப்பட்டாது போன்ற (कुवलयम्) கரு நெய்தல் பூவே (जहाति) விட்டுவிடுவது போலும் (निशि च) இறவில் (तत्) அதை (विघटय्य) திறந்து கொண்டு (प्रविशति) மீண்டும் புகுவது போலும் தோன்றுகிறது.


दृशा द्राघीयस्या दरदलित नीलोत्पल रुचा
दवीयांसं दीनं स्नपय कृपया मामपि शिवे /
अनेनायं धन्यो भवति न च ते हानिरियता
वने वा हर्म्ये वा समकर निपातो हिमकर : // [५७]

(शिवे) மங்களஸ்வரூபியே! (द्राघीयस्या) தீர்க்கமானதும் (दरदलित) சற்று மலர்ந்த (नीलोत्पल रुचा) கருநெய்தல்போல் பிரகாசிப்பதுமான (दृशा) உன் பார்வையால் (दवीयांसम्) உனக்கு வெகு தூரத்தில் இருக்கும் (दीनं) ஏழையாகிய (मामपि) என்னையும் கூட (कृपया) கருணையால் (स्नपय) நீராட்டி வை. (अनेन) அதனால் (अयम्) இவன் (धन्य: भवति) செல்வனாக ஆயிடுவான். (इयता) இதனால் (ते) உனக்கு (न च हानि: ) ஒரு நஷ்டமும் இல்லை. (हिमकर:) சந்திரன் (वने वा) காட்டிலாயினும் (हर्म्ये वा) நாட்டிலுள்ள மாளிகையாயிலும் (समकर निपात:) தன் கிரணங்களை சமமாகவே பொழிகிறான். அதனால் சந்திரனுக்கு என்ன ந்ஷ்டம்?

अरालं ते पालीयुगल-मगराजन्यतनये
न केषा-माधत्ते कुसुमशर कोदण्ड-कुतुकम् /
तिरश्चीनो यत्र श्रवणपथ-मुल्ल्ङ्य्य विलसन्
अपांग व्यासंगो दिशति शरसन्धान धिषणाम् // [५८]

(अगराजन्यतनये) பர்வதராஜகுமாரியே! (ते) உன்னுடைய (अरालम्) வளைந்த (पालीयुगलम्) காதுக்கும் கண்ணுக்கும் இடையே உள்ள பிரதேசம் இரண்டும் (कुसुमशर) புஷ்ப பாணனான மன்மதனுடைய (कोदण्डकुतुकम्) வில் என்கிற நம்பிக்கையை (केषाम्) யாருக்குத்தான் (न आधत्ते) உண்டாக்காது? (यत्र) அந்த பிரதேசத்தில் (तिरश्चीन:) குறுக்காக செல்லுகின்ற (अपांग व्यासंग:) கடைக்கண்பார்வை (श्रवण पथं) காது வழியாக (उल्लङ्य) ஊட்டுருவி பாய்வதாய் (विलसन्) விளங்கிக் கொண்டு (शरसन्धान धिषणाम्) பாணம் தொடுக்கப்பட்டுள்ளது என்ற தோற்றத்தை (दिशति) உண்டாக்குகிறது.

स्फुरद्गण्डाभोग-प्रतिफलित ताट्ङ्क युगलं
चतुश्चक्रं मन्ये तव मुखमिदं मन्मथरथम् /
यमारुह्य द्रुह्य त्यवनिरथ मर्केन्दुचरणं
महावीरो मार: प्रमथपतये सज्जितवते // [५९]

(स्फुरद्) கண்ணாடிபோல் பிரகாசிக்கின்ற (गण्डाभोग) கன்னபிரதேசத்தில் (प्रतिफलित) பிரதிபலிக்கின்ற (ताट्ङ्क युगलं) இரண்டு தாடங்களுடன் கூடின (तव) உன்னுடைய (इदम्) இந்த (मुखम्) முகமானது (चतुश्चक्रं) நாலு சக்கிரங்களுடன் கூடின (मन्मथरथम्) மன்மதனின் தேர் என்று (मन्ये) கருதுகிறேன் (यमारुह्य) அதில் ஏறிகொண்டு (मार:) மன்மதன் (महावीर: ) மஹாவீரனாக விளங்குபவனாய் (अर्केन्दुचरणं) சூரிய சந்திரர்களைச் சக்கரங்களாகக் கொண்ட (अवनिरथम्) பூமியாகிய தேரில் (सज्जितवते) போருக்குச் செல்லும் (प्रमथपतये) பிரமத கணங்களுக்கு அதிபதியான பரமேசுவரனையே (द्रुह्यति) வஞ்சிக்க எண்ணி எதிர்க்கிறான்.

सरस्वत्या: सूक्ती-रमृतलहरी कौशलहरी:
पिबन्त्या: शर्वाणि श्रवण-चुलुकाभ्या-मविरलम् /
चमत्कार:-श्लाघाचलित-शिरस: कुण्डलगणो
झणत्कारैस्तारै: प्रतिवचन-माचष्ट इव ते // [६०]

(शर्वाणि) பரமசிவபத்தினியே ! (अमृतलहरी कौशलहरी:) அமுதபெருக்கின் இனிமையை தனதாக்கிக் கொண்ட (ते) உன்னுடைய (सूक्ती) சொல்லமுதத்தை (श्रवण-चुलुकाभ्याम्) காதுகளாகிய பாத்திரங்களால் (अविरलम्) இடைவிடாது (पिबन्त्या:) பருகுபவரும் (चमत्कार:-श्लाघा) அப்பேச்சின் திறமையை போற்றும் வகையில் (चलित-शिरस:) தலையை அசைப்பவருமான (सरस्वत्या:) சரஸ்வதீ தேவியினுடைய (कुण्डलगण:) காதணிகள் (झणत्कारै) ‘ஜணத்’ ‘ஜணத்’ என்ற (तारै) உயர்ந்த ஒலியால் (प्रतिवचनम्) ‘ஆம்’ ‘ஆம்’ என்ற ஆமீதிப்பை (आचष्ट इव) சொல்லுவனபோல் தோணுகிறது.

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 61 - 70

असौ नासावंश-स्तुहिनगिरिवण्श-ध्वजपटि
त्वदीयो नेदीय: फलतु फल-मस्माकमुचितम् /
वहत्यन्तर्मुक्ता: शिशिरकर-निश्वास-गलितं
समृद्ध्या यत्तासां बहिरपि च मुक्तामणिधर: // [६१]

(तुहिनगिरिवण्श-ध्वजपटि) ஹிமவானுடைய குலமாகிய கொம்பில் பறக்கும் கொடிபோன்றவளே! (त्वदीय:) உன்னுடைய (असौ) இந்த (नासवंश) மூங்கில் தண்டு போன்ற மூக்கு (अस्माकम्) எங்களுக்கு (उचितम्) பொருத்தமானதும் (नेतीय:) விரைவில் கை கூடுவதுமான (फल) நற்பயனை (फलतु) அளிக்கட்டும் (य: ) அந்த மூக்காகிய மூங்கில் தண்டு (अन्त:) உள்ளே (मुक्ता) முத்துக்களை (वहति) வைத்துக் கொண்டு இருக்கிரது போலும் (तासाम् समृद्ध्या) அவ்வாறு முத்துக்கள் நிறைந்திருப்பதால்தான் (बहिरपि च) வெளியிலேயும் (शिशिरकर-निश्वास-गलितं) சந்திர நாடிபாயும் இடதுநாசியின் வழி வெளியே வரும் மூச்சுக் காற்றினால் கொண்டு வரப்பட்ட (मुक्तामणिधर:) சிறந்த முத்தை அணிந்துகொண்டிருக்கிறது போலும்.

प्रकृत्याऽऽरक्ताया-स्तव सुदति दन्दच्छदरुचे :
प्रवक्ष्ये सादृश्यं जनयतु फलं विद्रुमलता /
न बिंबं तद्बिंब-प्रतिफलन-रागा-दरुणितं
तुलामध्रारोढुं कथमिव विलज्जेत कलया // [६२]

(सुदति) அழகிய பற்க்களைக் கொண்டவளே! (प्रक्रृत्या) இயற்க்கையாகவே (आरक्ताया) சிவந்திருக்கிற (स्तव )உன்னுடைய (दन्दच्छदरुचे) உதடுகளின் அழகுக்கு (सादृश्यम्) உபமானம் (प्रवक्ष्ये) சொல்லுகிறேன் (विद्रुमलता) பவழக்கொடி (फलम्) பழத்தை (जनयतु) உண்டக்கட்டும். (அது ஒரு வேளை உபமானம் ஆகலாம். ஆனால் பவழக்கொடிக்கு பழம் இல்லை) (बिम्बम्) கோவைப்பழமோ என்றால் (तद्बिंब-प्रतिफलन-रागात्) தேவியின் உதடுகளைப்போல் இருக்க வேண்டும் என்று அச்சிவப்பை தன்னிடல் பிரதிபலிக்கச் சேய்து கொண்டதால் (अरुणितम्) சிவப்பாக இருப்பதால் (तुलाम ) சமத்துவத்தை (कलया ) சிறிதளவுகூட (अध्यारोढुं ) அடைய முயன்றாலும் (कथमिव) எப்படித்தான் (न विलज्जेत) வெட்க்கப் படாமல்


स्मितज्योत्स्नाजालं तव वदनचन्द्रस्य पिबतां
चकोराणा-मासी-दतिरसतया चञ्चु-जडिमा /
अतस्ते शीतांशो-रमृतलहरी माम्लरुचय:
पिबन्ती स्वच्छन्दं निशि निशि भृशं काञ्जि कधिया // [६३]

(तव) உன்னுடைய (वदन चन्द्रस्य) முகமாகிய சந்திரனின் (स्मितज्योत्स्ना जालम्) புன்சிரிப்பாகிய அமுதம் போன்ற நிலவுக்கற்றயை (पिबताम्) பறுகும் (चकोराणाम्) சகோரபக்ஷிகளுக்கு (अतिरसतया) அதன் அளவு கடந்த தித்திப்பால் (चन्चुजडिमा आसीत्) அலகு, உணர்ச்சி இழந்ததாக ஆகிவிட்டது. (अत:) அதனால் (ते) அவை (आम्लरुचय:) புளிப்பில் ஆசை கொண்டு (शीतांशो) குளிர்ந்த கிரணம் கொண்ட சந்திரனின் (अमृतलहरीम्) நிலவாகிய அமுதப் பெருக்கை (काञ्जि कधिया) புளித்த கஞ்சி என்று எண்ணி (स्वच्छन्दम्) வேண்டியவரை (निसि निसि) இரவு தோறும் (भृशम्) நிறைய (पिबन्ति) பருகுகின்றன.

अविश्रान्तं पत्युर्गुणगण कथाम्रेडनजपा
जपापुष्पच्छाया तव जननि जिह्वा जयति सा /
यदग्रासीनाया: स्फटिकदृष-दच्छच्छविमयि
सरस्वत्या मूर्ति: परिणमति माणिक्यवपुषा // [६४]

(जननी) தாயே! (तव) உன்னுடைய (सा) ப்ரசித்தமான (जिह्वा) நாக்கு (अविश्रान्तं) இடைவிடாமல் (पत्यु :) பதியாகிய பரமேசுவரனுடைய (गुणगण कथाम्रेडनजपा) பல குணங்களை விளக்கும் கதைகளைப் பேசுவதையே ஜபமாய்க் கொண்டு (जपापुष्पच्छाया) செம்பருத்திப் புஷ்பம்போல சிவந்து (जयति) சிறப்புடன் விளங்குகிறது (यदग्रासीनाया) அந்நாக்கின் நுனியில் இருக்கும் (सरस्वत्या) சரஸ்வதியினுடைய (स्फटिकदृषत्) படிகம் போன்ற (अच्च् ) தெளிவான (च्चविमयी) காந்தியுடன் கூடிய (मूर्ति:) வடிவம் (मणिक्य वपुषा) மாணிக்கம் போல சிவந்த வடிவமாக (परिणमति) மாறுதல் அடைகிறது.


रणे जित्वा दैत्या नपहृत-शिरस्त्रै: कवचिभि:
निवृत्तै-श्चण्डांश-त्रिपुरहर-निर्माल्य-विमुखै: /
विशाखेन्द्रोपेन्द्रै: शशिविशद-कर्पूरशकला
विलीयन्ते मातस्तव वदनताम्बूल-कबला: // [६५]

(मात:) தாயே! (रणे) போரில் (दैत्यान्) அசுரர்களை (जित्वा) வென்று (निवृत्तै:) திறும்பியவர்க்களும் (पहृत-शिरस्त्रै:) தலைப்பகையை நீக்கியவர்களும் (कवचिभि:) கவசம் பூண்டவர்களும் (चण्डांश) சண்டிகேசுவரனுடைய பாகமாகிய (त्रिपुरहर-निर्माल्य) பரமசிவ நிர்மால்யத்தில் (विमुखै:) நோக்கம் இல்லதவர்களுமான (विशाखेन्द्रोपेन्द्रै:) தேவஸேனாபதியான ஸுப்ரஹமணியர் தேவர்களின் அரசனான இந்திரன், உபேந்திரனாகிய விஷ்ணு ஆகியோரால் (शशि) சந்திரனைப் போல் (विशद) வெண்மையான (कर्पूरशकला) பச்சைக் கற்பூரத்தளுடன் கூடிய (तव) உன்னுடைய (वदनताम्बूल-कबला:) வாயில் மெல்லப் பட்ட தாம்பூலக் கவளங்கள் ((विलीयन्ते) விழுங்கப் படுகின்றன.

विपञ्च्या गायन्ती विविध-मपदानं पशुपते-
स्त्वयारब्धे वक्तुं चलितशिरसा साधुवचने /
तदीयै-र्माधुर्यै-रपलपित-तन्त्रीकलरवां
निजां वीणां वाणीं निचुलयति चोलेन निभृतम् // [६६]

(पशुपते) பசுபதியினுடைய (विविदम्) பல வகைப்பட்ட (अपदानम्) லீலையை (विपञ्च्या) வீணயில் (गायन्ती) பாடுகின்ற (वाणी) ஸரஸ்வதீதேவி (त्वया) உன்னால் (चलितशिरसा) தலையசைப்புடன் (सादुवचने) ஆமோதிக்கும் வார்த்தையானது (वक्तुम्) சொல்வதற்க்கு (आरब्धे) ஆரம்பிக்கப்பட்டபோது (तदीयै) அதனுடைய (माधुर्यै) இனிமையால் (अपलपित-तन्त्रीकलरवां) வீணைத்தந்திகளின் அழகிய ஒலி அவமதிப்புற்றதைக் கண்டு (निजाम्) தன்னுடைய (वीणाम्) வீணையை (चोलेन) உரையினால் (निभृतम्) வெளியில் தெரியாவண்ணம் ((निचुलयति) மூடிவிடுகிறாள்.



कराग्रेण स्पृष्टं तुहिनगिरिणा वत्सलतया
गिरिशेनो-दस्तं मुहुरधरपानाकुलतया /
करग्राह्यं शंभोर्मुखमुकुरवृन्तं गिरिसुते
कथंकरं ब्रूम-स्तव चुबुकमोपम्यरहितम् // [६७]

(गिरिसुते) மலையரசன் பெண்ணே! (तुहिनगिरिणा) இமவானால் (वत्सलतया) வாத்ஸல்யத்துடன் (कराग्रेण) நுனிக்கையால் (स्पृष्टं) தொடப்பட்டதும் (गिरिशेन :) பரமசிவனால் (अधरपानाकुलतया) அதரபானம் செய்யும் ஆவலுடன் (मुहु: ) அடிக்கடி (उदस्तम्) உயர்த்தப்பட்டதும் (शम्भो:) பரமசிவனுடைய (करग्राह्यं) கைய்யால் அங்ஙணம் தொடுதற்க்கு உரியதும் (ऒपम्यरहितम्) உவமையற்றதும் (मुखमुखुरवृन्दम्) முகமாகிய கண்ணாடிக்குப் பிடிபோன்றதும் ஆகிய (तव) உன்னுடைய (चुबुकम्) மோவாய் கட்டையை (कथम् कारम्) எப்பதித்தான் (ब्रूम:) வர்ணிப்போம்?

भुजाश्लेषान्नित्यं पुरदमयितु: कन्टकवती
तव ग्रीवा धत्ते मुखकमलनाल-श्रियमियम् /
स्वत: श्वेता काला गरु बहुल-जम्बालमलिना
मृणालीलालित्यं वहति यदधो हारलतिका // [६८]

(तव) உன்னுடைய (इयम्) இந்த (ग्रीवा) கழுத்து (पुरदमयितु:) முப்புரம் எரித்த பரமசிவனுடைய (भुझाश्लेषात्) புஜங்களின் தழுவுதலால் (नित्यम्) எப்போதும் (कण्टकवती) மயிர்க்கூச்சால் முள்களுடன் கூடியிருப்பதால் (मुख कमलनालश्रियम्) முகத்தாமரைக்குக் காம்பு போன்ற பொலிவை(धत्ते) அடைகிறது. (यत् अत:) அதற்க்கும் கீழுள்ள (हारलतिका) முத்துமாலை (स्वत:) இயற்க்கையில் (श्वेता) வெண்மையாயினும் (काला गरु) கறுப்பான அகிலுடன் கூடிய (बहुल-जम्बाल) சந்தனக்குழம்பின் மிகுதியால் (मलिना) சேற்றில் அழுக்கடைந்த (मृणाली) தாமரை கொடியின் (ललित्यम्) பொலிவை (वहति) கொண்டதாக இருக்கிறது.





गले रेखास्तिस्रो गति गमक गीतैक निपुणे
विवाह-व्यानद्ध-प्रगुणगुण-संख्या प्रतिभुव: /
विराजन्ते नानाविध-मधुर-रागाकर-भुवां
त्रयाणां ग्रामाणां स्थिति-नियम-सीमान इव ते // [६९]

(गति गमक गीतैक निपुणे) ஸங்கீத கதி, கமகம், கீதம், ஆகியவற்றில் ஒப்புயுவற்ற திறமை வாய்ந்தவளே ! (ते) உன்னுடைய (गले) கழுத்தில் உள்ள (तिस्र:) மூன்று (रेखा) பாக்கிய ரேகைகள் (विवाह) விவாஹக்காலத்தில் (व्यान्द्ध) நன்றாய் கட்டபட்ட (प्रगुण) பல நூல்கள் கொண்ட (गुणसंख्या) சரட்டின் எண்ணிக்கையை (प्रतिभुव:) ஞாபகப்ப்டுத்துவது போலும், (नानाविध) பலவிதமான (मधुर-रागाकर-भुवां) இனிய ராகங்களுக்குத் தோற்றுவாயாக உள்ள (त्रयाणां ग्रामाणां) ஷட்ஜம், மத்யமம், காந்தாரம் என்ற மூன்று தொகுதிகளுக்கும் (स्थिति-नियम-सीमान इव ते) இடத்தையும் எல்லையையும் பிரித்துக் காட்டுவது போலும் (विराजन्ते) விளங்குகின்றன.

मृणाली-मृद्वीनां तव भुजलतानां चतसृणां
चतुर्भि: सौन्द्रयं सरसिजभव: स्तौति वदनै: /
नखेभ्य: सन्त्रस्यन् प्रथम-मथना दन्तकरिपो:
चतुर्णां शीर्षाणां सम-मभयहस्तार्पण-धिया // [७०]

(मृणाली-मृद्वीनां) தாமரைத்தண்டுபோல் மெதுவாய்த் துவளும் (तव) உன்னுடைய (चतसृणां) நான்கு (भुजलतानाम्) கொடிபோன்ற கைகளின் (सौन्दर्यं) அழகை (सरसिजभव) தாமரையில் உதித்த பிரம்மா (प्रथम मथनात्) முதலில் தனது தலைகளில் ஒன்றை கிள்ளிவிட்ட (अन्तकरिपो:) காலகாலனான பரமசிவனுடைய (नखेभ्य:) நகங்களினின்று (सन्त्रस्यन्) பயந்து கொண்டு (समम्) ஸமகாலத்தில் (चतुर्णां) நான்கு (शीर्षाणां )தலைகளிக்கும் (अभयहस्तार्पण-धिया) நான்கு கைகளாலும் அபயம் அளிப்பாய் என்ற நோக்கத்துடன் (चतुर्भि: वदनै:) நான்கு முகங்களாலும் (स्तौति) துதிக்கிறார்.

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 71 - 80

नखाना-मुद्योतै-र्नवनलिनरागं विहसतां
कराणां ते कान्तिं कथय कथयाम: कथमुमे /
कयाचिद्वा साम्यं भजतु कलया हन्त कमलं
यदि क्रीडल्लक्ष्मी-चरणतल-लाक्षारस-चणम् // [७१]

(उमे) உமா தேவியே! (नखानाम्) நகங்களுடைய (उद्योतै) சிறந்த ஒளியினால் (नवनलिनरागं) அன்றலர்ந்த தாமரையின் சிவப்பை (वेहसताम्) ஏளனம் செய்கின்ற (ते) உன்னுடைய (कराणाम्) கைகளின் (कान्तिम्) காந்தியை (कथम्) எவ்வாறு ( (कथयाम:) வருணிப்போம் (कथय) நீயே சொல். (हन्त:) அது கஷ்டம். (कमलम्) செந்தாமரை (यति) ஒரு வேளை (क्रीडल्लक्ष्मी-चरणतल) தன்னிடம் லீலை புரியும் லக்ஷ்மியின் திருவடியில் உள்ள (लाक्षारस-चणम्) செம்பஞ்சுக் குழம்புடன் சேர்த்தால் (कयचिद्वा) எப்படியோ (कलया) சிறிதளவாவது (साम्यम्) ஒற்றுமையை (भजतु) அடையலாம்.

समं देवि स्कन्द द्विपिवदन पीतं स्तनयुगं
तवेदं न: खेदं हरतु सततं प्रस्नुत-मुखम् /
यदालोक्याशङ्काकुलित हृदयो हासजनक:
स्वकुम्भौ हेरंब: परिमृशति हस्तेन झडिति // [७२]

(देवि) பரதேவதயே! (प्रस्नुतमुखम्) பால் சுரக்கும் காம்புகளுடன் கூடியதாயும் (समम्) ஸமகாலத்தில் (स्कन्द) ஸ்கந்தனும் (द्विपिवदन) யானைமுகத்தோனும் (पीतम्) பால் குடிப்பதுமான (इदम्) இந்த (तव) உன்னுடைய (स्तनयुगम्) நகிலிரண்டும் (न:) எங்களுடைய (खेदम्) துன்பத்தை (सततम्) எப்போதும் (हरतु) போக்கடிக்கட்டும் (यत्) அந்த நகிலை (आलोक्या) பார்த்து (अशङ्काकुलित हृदय:) சந்தேகத்தால் கலங்கிய உள்ளமுடைய (हेरंब: ) கணபதி (हास जनक) சிரிப்புண்டாக்கும்படி (स्वकुम्भो:) தன் தலையில் உள்ள இரு கும்பங்களையும் (झडिति) அவசரமாக (हस्तेन ) கையினால் (परिमृशति) – இருக்கிறதா என்று – தடவிப் பார்த்துக்கொள்கிரார்.




अमू ते वक्षोजा-वमृतरस-माणिक्य कुतुपौ
न सन्देहस्पन्दो नगपति पताके मनसि न: /
पिबन्तौ तौ यस्मा दविदित वधूसङ्ग रसिकौ
कुमारावद्यापि द्विरदवदन-क्रौञ्च्दलनौ // [७३]

(नगपति पताके) மலையரசின் வெற்றிக் கொடியே ! (ते) உன்னுடைய (अमू) இந்த (वक्षोजा) நகில்கள் (अमृतरस) அம்ருதரஸம் நிறைந்த (माणिक्य कुतुपौ) ரத்தினகலசங்கள் (न:) எங்களுக்கு (मनसि) மனதில் (सन्देहस्पन्द:) அதைப்பற்றிச் சந்தேகம் கொஞ்சம் கூட (न) இல்லை. (यस्मात्) ஏனென்றால் (तौ) அவைகளை (पिबन्तौ) பருகுகிற (द्विरदवदन-क्रौञ्च्दलनौ) யானைமுகத்தோனும் க்றௌஞ்சாசுரனைக் கொன்ற ஸுப்ரஹ்மண்யனும் (अविदित वधूसङ्ग रसिकौ) ஸ்த்ரீசங்க ரஸத்தை அறியாத (कुमारौ) குழந்தைகளாகவே (अद्यापि) இன்றைக்கும் இருக்கிறார்கள்.

वहत्यम्ब स्त्म्बेरम-दनुज-कुंभप्रकृतिभि:
समारब्धां मुक्तामणिभिरमलां हारलतिकाम् /
कुचाभोगो बिम्बाधर-रुचिभि-रन्त: शबलितां
प्रताप-व्यामिश्रां पुरदमयितु: कीर्तिमिव ते // [७४]

(अम्ब) அம்மா! (ते) உன்னுடைய (कुचाभोग:) நகில்களின் மத்தியப் பிரதேசம் (स्त्म्बेरम-दनुज ) கஜாசுரனுடைய (कुंभप्रकृतिभि:) கும்பத்திலிருந்து உண்டான (मुक्तामणिभि:) சிறந்த முத்துக்களால் (समारब्धां) ஆக்கப்பட்டதும் (अमलाम्) குற்றமற்றதும் (बिम्बाधर-रुचिभि) கோவைப் பழம்போல் சிவந்த உதட்டின் காந்தியால் (अन्त: शबलितां) உள் புறம் விசித்திரமான வர்ணங்களோடு பிரகாசிப்பதாகவும் (पुरदमयितु:) முப்புரம் அழித்த பரமசிவனுடைய (प्रतापव्यामिश्राम्) பிரதாபத்தோடு கலந்த (कीर्तिमिवते) கீர்த்தியே மாலையாக வந்ததோ என்று விளங்குவதாகவும் உள்ள (हारलतिकाम्) கொடி போன்ற ஹாரத்தை (वहति) தாங்குகிறது.




तव स्तन्यं मन्ये धरणिधरकन्ये हृदयत:
पय: पारावार: परिवहति सारस्वतमिव /
दयावत्या दत्तं द्रविडशिशु-रास्वाद्य तव यत्
कवीनां प्रौढाना मजनि कमनीय: कवयिता // [७५]

(धरणिधरकन्ये) மலையரசன் பெண்ணே! (तव) உன்னுடைய (स्तन्यम्) முலைப்பால் (हृदयत:) ஹ்ருதயத்திலிருந்து உதித்த (पय: पारावार:) அமிருதப் பிரவாகம் போலும் (सारस्वतम् इव) வாக்தேவதையான ஸரஸ்வதியே அவ்வுருக்கொண்டு வந்தாற்போலும் (परिवहति) பெருகுகிறது என்று (मन्ये) கறுதுகிறேன். (यत्) ஏனென்றால் (दयावत्या) கருணை ததும்பும் உன்னால் (दत्तं) அளிக்கப்பட்ட (तव) உன்னுடைய (स्तन्यम्) பாலை (आस्वाद्य) அருந்தி (द्रविडशिशु) திராவிடக்குழந்தை (प्रौडानाम् कवीनाम्) தலைசிறந்த கவிகளிக்குள் (कमनीय) மனதைக் கவரும் (कवयिता) கவிஞ்னாக (अजनि) ஆகிவிட்டான் அன்றோ!

हरक्रोध-ज्वालावलिभि-रवलीढेन वपुषा
गभीरे ते नाभीसरसि कृतसङो मनसिज: /
समुत्तस्थौ तस्मा-दचलतनये धूमलतिका
जनस्तां जानीते तव जननि रोमावलिरिति // [७६]

(अचलतनये) மலயரசன் பெண்ணே! (मनसिज) மன்மதன் (हरक्रोध-ज्वालावलिभि-) பரமசிவனுடைய கோபத்தினின்று தோன்றிய அக்கினி ஜ்வாலைகளால் (अवलीढेन) குழப்பேற்ற (वपुषा) சரீரம் உடையவனாய் (ते) உன்னுடைய (गभीरे) ஆழமான (नाभीसरसि) நாபி என்னும் மடுவில் (कृतसङ:) நாட்டம் உடையவன் ஆனான் – அதில் மூழ்கினான். (तस्मात्) அதிலிருந்து (धूमलतिका) கொடிபோன்ற புகை (समुत्तस्थौ) கிளம்பிற்று. (धूमलतिका) கொடிபோன்ற (जननी) தாயே! (ताम्) அதை (जन:) ஜனங்கள் (तव) உன்னுடைய (रोमावलि) நாபியிலுருந்து மெல்லிதாய் மேலே படரும் – ரோமவரிசை (इति) என்று (जानीते) கருதுகிறார்கள்.



यदेतत्कालिन्दी-तनुतर-तरङ्गाकृति शिवे
कृशे मध्ये किञ्चिज्जननि तव यद्भाति सुधियाम् /
विमर्दा-दन्योन्यं कुचकलशयो-रन्तरगतं
तनूभूतं व्योम प्रविशदिव नाभिं कुहरिणीम् // [७७]

(शिवे) மங்களஸ்வரூபியே! (जननी) தாயே ! (तव) உன்னுடைய (कृशे) மெலிந்த (मध्ये) இடையில் (कालिन्दी) யமுனா நதியின் (तनुतर) மிக மெல்லிய (तरङ्गाकृति) அலையின் வடிவம் போன்ற (यत्येतत्) யாதொரு இந்த (किन्ञित्) ஒன்றுள்ளதோ – அதாவது ரோம வரிசையின் சிறு பொலிவு உண்டோ - (यत्) எது (सुधियाम्) ஞானிகளுக்கு (भाति) த்யானத்தில் புலப் படுகிறதோ – அது - (कुचकलशयो:) கலசங்கள் போன்ற இரு நகில்களின் (अन्तरगतं) நடிவில் அகப்பட்டுக் கொண்டதும் (विमर्दा-दन्योन्यं) நகில்கள் ஒன்றோடொன்று உறைவதால் (तनूभूतम्) மெலிந்ததுமான (व्योम) நீல நிறமுள்ள – ஆகாயம் (कुहरिणीम्) குகைப் போன்ற (नाभिम्) தொப்புள் குழியில் (प्रविशद् इव) புகுவதுபோல் தோன்றுகிறது.

स्थिरो गङ्गा वर्त: स्तनमुकुल-रोमावलि-लता
कलावालं कुण्डं कुसुमशर तेजो-हुतभुज: /
रते-र्लीलागारं किमपि तव नाभिर्गिरिसुते
बिलद्वारं सिद्धे-र्गिरिशनयनानां विजयते // [७८]

(गिरिसुते) மலையரசன் பெண்ணே ! (तव) உன்னுடைய (नाभि:) நாபியானது (गङ्गावर्त:) கங்கை நீரின் சுழலா, (स्थिर:) ஆனால் அசையாமல் இருக்கிறதா ? (स्तनमुकुल) நகில்களாகிற மொட்டுக்களுடன் கூடிய (रोमावलि-लता) ரோமவரிசையாகிற கொடியின் (कला) கிழங்கு இருக்கும் (आवालम्) பாத்தியா? (कुसुमशर) மன்மதனுடைய (तेज:) ஒளியாகிய (हुतभुज:) அக்கினியின் (कुण्डं) ஹோமகுண்டமா? (रते) ரதியினுடைய (लीलागारं) விளையாட்டு வீடா (र्गिरिशनयनानां सिद्धे) பரமசிவனுடைய கண்கள் செய்த தவம் சித்திக்கும் (बिलद्वारं) குகையின் துவாரமா? (किं अपि) இன்னதென்று கூற முடியாததாக (विजयते) அது விளங்குகின்றது.

निसर्ग-क्षीणस्य स्तनतट-भरेण क्लमजुषो
नमन्मूर्ते र्नारीतिलक शनकै-स्त्रुट्यत इव /
चिरं ते मध्यस्य त्रुटित तटिनी-तीर-तरुणा
समावस्था-स्थेम्नो भवतु कुशलं शैलतनये // [७९]

(नारीतिलक शैलतनये) பெண்குலத்தின் திலகமான பார்வதியே ! (निसर्ग-क्षीणस्य) இயற்கையாகவே மெல்லியதும் (स्तनतट-भरेण) நகில்களின் பாரத்தினால் (क्लमजुष:) வருந்துவதும் (नमन् मूर्ते:) அதனால் வளைந்த வடிவுடையதும் (शनकै:) மெல்ல மெல்ல (त्रुट्यत इव) ஒடிந்து போவதுபோல் இருப்பதும் (त्रुटित) இடிந்துபோன (तटिनी तीर) நதியின் கரையில் இருக்கும் (तरुणा) மரத்திற்க்கு (समावस्था) சமமான நிலையில் (स्थेम्न्:) நிற்பதுமான (ते) உன்னுடைய (मध्यस्य) இடைக்கு (चिरं) நீண்டகாலம் (कुशलं) க்ஷேமம் (भवतु) உண்டாகட்டும்.

कुचौ सद्य: स्विद्य-त्तटघटित-कूर्पासभिदुरौ
कषन्तौ-दौर्मूले कनककलशाभौ कलयता /
तव त्रातुं भङ्गादलमिति वलग्नं तनुभुवा
त्रिधा नद्ध्म् देवी त्रिवलि लवलीवल्लिभिरिव // [८०]

(देवी) தேவியெ ! (स्द्य:) பரமசிவனுடைய பெருமையை நினைத்த – அதே க்ஷணத்தில் (स्विद्यत्) பூரிப்பால் வெயர்த்து (तटघटित) பக்கத்தில் உடலுடன் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிற (कूर्पास) ரவிக்கையை (भिदुरौ) கிழிப்பனவாகவும் (दौर्मूले) தோளின் அடிப்பக்கத்தில் (कषन्तौ) உறைகின்றனவாகவும் (कनक कलशाभौ) பொன் குடங்களைப் போன்ற (कुचौ) உனது நகில்களை (कलयता) செய்கின்ற (तनुभुवा) மன்மதனால் (तव) உனது (वलग्नम्) இடுப்பை (भङ्गादलम्) ஒடிந்துபோகாமல் போதுமான வகையில் (त्रातुम्) காப்பதற்க்கு (इति) இருக்கட்டும் என்று (त्रिवली) மூன்று மடிப்புகளாகத் தோன்றும் (लवलीवल्लिभि:) வள்ளிக் கொடிகளால் (त्रिधा) மூன்று தடவை (नत्तम् इव) சுற்றிக் கட்டப்ப்ட்டது போல் காண்கின்றது.

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 81 - 90

गुरुत्वं विस्तारं क्षितिधरपति: पार्वति निजात्
नितम्बा-दाच्छिद्य त्वयि हरण रूपेण निदधे /
अतस्ते विस्तीर्णो गुरुरयमशेषां वसुमतीं
नितम्ब-प्राग्भार: स्थगयति लघुत्वं नयति च // [८१]

(पार्वति) பார்வதியே ! (क्षितिधरपति:) மலையரசன் (गुरुत्वं) கனத்தையும் (विस्तारम्) விஸ்தாரத்தையும் (निजात्) தன்னுடைய (नितम्बात्) அடிவாரத்தினின்றும் (आच्छिद्य) எடித்து (त्वयि) உன்னிடத்தில் (हरणरूपेण) சீராக (निदधे) கொடுத்துவிட்டார் போலும் (अत:) அதனால்தான் (गुरु:) பருத்தும் (विस्तीर्ण:) விசாலமாகவும் இருக்கிற (ते) உன்னுடைய (अयं) இந்த (नितम्ब-प्राग्भार:) நிதம்பத்தின் பின்புறம் (अशेषां वसुमतीं) பூமி முழுவதையும் (स्थगयति) மறைக்கிறது (लघुत्वं च) அதை லேசாகவும் (नयति) செய்து விடுகிறது.

करीन्द्राणां शुण्डान्-कनककदली-काण्डपटलीं
उभाभ्यामूरुभ्या-मुभयमपि निर्जित्य भवति /
सुवृत्ताभ्यां पत्यु: प्रणतिकठिनाभ्यां गिरिसुते
विधिज्ञे जानुभ्यां विबुध करिकुंभ द्वयमसि // [८२]

(भवति) பகவதி ! (गिरिसुते) பார்வதி ! (करीन्द्राणां) சிறந்த யானைகளின் (शुण्डान्) துதிக்கைகள் (कनककदली-काण्डपटलीं) பொன்வாழை மரங்கள் (उभयमपि) ஆகிய இவ்விரண்டையும் (उभाभ्यामूरुभ्याम्) இரண்டு தொடைகளால் (निर्जित्य) ஜயித்தும் (विधिज्ञे) சாஸ்திரத்தை அறிந்தவளே ! (पत्यु:) பதியாகிய பரமசிவனுக்கு (प्रणतिकठिनाभ्यां) நமஸ்காரம் செய்யும் பழக்கத்தால் கடினமாகவும் (सुवृत्ताभ्यां) நன்கு திரண்டு உருண்டும் இருக்கும் (जानुभ्याम्) முழங்கால் முட்டிகளால் (विबुध करिकुंभ द्वयं) இந்திரனுடைய யானையாகிய ஐராவதத்தின் இரண்டு கும்பங்களையும் (निर्जित्य) ஜயித்தும் (असि) இருக்கிறாய்.




पराजेतुं रुद्रं द्विगुणशरगर्भौ गिरिसुते
निषङ्गौ जङ्घे ते विषमविशिखो बाढ-मकृत /
यदग्रे दृस्यन्ते दशशरफला: पादयुगली
नखाग्रच्छन्मान: सुर मुकुट-शाणैक-निशिता: // [८३]

(गिरिसुते) பார்வதீ! (विषमविशिखो) பஞ்சபாணனாகிய மன்மதன் (रुद्रं) ருத்திரனை (पराजेतुम्) ஜயிப்பதற்க்கு (ते) உன்னுடைய (जङ्घे) முழந்தாள்களை (द्विगुणशरगर्भौ) இரு மடங்கு நிறைந்த (निषङ्गौ) அம்பறாத் தூணிகளாக (अकृत) செய்திருக்கிறான். (बाढं) ஆம். நிச்சியம் (यदग्रे) அவ்வம்பறாத் தூணிகளின் நுனியில் (पादयुगली) இரண்டு பாதங்கள் உடைய (नखाग्रच्छन्मान:) நகங்களின் நுனிகள் எனப் புனைபெயர் கொண்டவைகளும் (सुरमकुट) தேவர்களுடைய கிரீடங்களாகிய (शाणैक निशिता:) சாணைக் கற்களால் தீட்டப் பெற்றவையுமான (दशशरफला:) பத்து பாணங்களின் இரும்பு முனைகள்தான் (दृश्यन्ते) காணப்படுகின்றன.

श्रुतीनां मूर्धानो दधति तव यौ शेखरतया
ममाप्येतौ मात: शिरसि दयया देहि चरणौ /
ययओ: पाद्यं पाथ: पशुपति जटाजूट तटिनी
ययो-र्लाक्षा-लक्ष्मी-ररुण हरिचूडामणि रुचि: // [८४]

(मात:) தாயே ! (तव) உன்னுடைய (यौ) யந்த (चरणौ) பாதங்களை (श्रुतीनां मूर्धानो) வேதங்களின் தலைப் போன்ற உபநிஷத்கள் (शेखरतया) சிரோபூஷணங்களாக (दधति) தரிக்கின்றனவோ (येतौ) அந்த பாதங்கள் (मम) என்னுடைய (शिरसि अपि) தலையிலும் கூட (दयया) தயைக் கூர்ந்து (देहि) வைத்தருள்வாயாக (ययो:) அவற்றிற்கு (पाद्यम् पाथ:) பாத்யமாக அளிக்கப் பட்ட தீர்த்தம் (पशुपति) பரமசிவனுடைய (जटाजूट) சடையில் இருக்கும் (तटिनी) கங்கையாகிறது. (ययो:) அவற்றிற்கு (लाक्षा: लक्ष्मी:) பூசப் பட்ட லாக்ஷா ரஸத்தின் பொலிவு (अरुण हरिचूडामणि रुचि:) சிவப்பான காந்தியுடன் கூடினதும் விஷ்ணுவின் சிரசை அலங்கரிப்பதுமான மாணிக்கமோ என்று எண்ணும்படி இருக்கிறது.


नमो वाकं ब्रूमो नयन-रमणीयाय पदयो:
तवास्मै द्वन्द्वाय स्फुट-रुचि रसालक्तकवते /
असूयत्यत्यन्तं यदभिहननाय स्पृहयते
पशूना-मीशान: प्रमदवन-कङ्केलितरवे // [८५]

(नयन-रमणीयाय) கண்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளிப்பதாகவும் (स्फुट-रुचि) பிரகாசம் மிக்கதாகவும் (रसालक्तकवते) உலராத செம்பஞ்சுக்குழம்புடன் கூடியதாகவும் உள்ள (तव पदयो:) உன்னுடைய பாதங்கள் (अस्मै द्वन्द्वाय) இவ்விரண்டிற்க்கும் (नमो वाकम्) நமஸ்கார வார்த்தையை (ब्रूम) சொல்லுகிறோம் (यदभिहननाय) அந்த பாதங்களால் உதைக்கப் படுவதை (स्पृहयते) விரும்புகிற (प्रमदवन) நந்தவனத்தில் உள்ள (कङ्केलितरवे) அசோக மரத்தினிடம் (पशूनाम् इशान:) பசுபதியானவர் (अत्यन्तम्) மிகவும் (असूयति) பொறாமைப் படுகிறார்.

मृषा कृत्वा गोत्रस्खलन-मथ वैलक्ष्यनमितं
ललाटे भर्तारं चरणकमले ताडयति ते /
चिरादन्त: शल्यं दहनकृत मुन्मूलितवता
तुलाकोटिक्वाणै: किलिकिलित मीशान रिपुणा // [८६]

(गोत्रस्खलनं) உன் பிறந்த வீட்டைப் பற்றிய ஏளனத்தை (मृषा) விளையாட்டுக்காக (कृत्वा) செய்துவிட்டு (अत:) பிறகு உன் ப்ரணய கோபத்தைக் கண்டு (वैलक्ष्य) இன்னது செய்வது என்று தெரியாமல் (नमितं) வணங்கின (भर्तारम्) பர்த்தாவின் (ललाटे) நெற்றியில் (ते) உன்னுடைய (चरणकमले) பாதகமலங்கள் (ताडयति) தட்டுப்படும்போது (दहनकृतं) நெற்றிக்கண் நெறுப்பால் எரிக்கப்பட்டு (चिरादन्त: शल्यं) நெடுநாளாக நெஞ்சில் தைத்து உறுத்திக் கொண்டிருந்த பாணம் போன்ற பகையை (उन्मूलितवता) அடியோடு தீர்த்துக் கொள்பவனும் (ईशान रिपुणा) சிவனுடைய பகைவனுமாகிய மன்மதனால் (तुलाकोटिक्वाणै:) உன் பாதச்சிலம்புகளின் ஒலிகளின் மூலம் (किलिकिलितम्) கிலிகிலி என்ற ஜயகோஷம் எழுப்பப்படுவதாயிற்று.



हिमानी हन्तव्यं हिमगिरिनिवासैक-चतुरौ
निशायां निद्राणं निशि-चरमभागे च विशदौ /
वरं लक्ष्मीपात्रं श्रिय-मतिसृहन्तो समयिनां
सरोजं त्वत्पादौ जननि जयत-श्चित्रमिह किम् // [८७]

(जननी) தாயே ! (हिमानी हन्तव्यं) தாமரையோ பனியில் கருகிப்போவது (हिमगिरिनिवासैक-चतुरौ) உனது திருவடித் தாமரைகளோ – பனிமலையில் இருப்பதில் தேற்ச்சி பெற்றவை; (निशायां निद्राणं) தாமரை இரவில் இதழ்களை மூடிக்கொண்டு உறங்குவது, (निशि-चरमभागे च विशदौ) உனது திருவடிகளோ இரவிலும் இரவு முடிந்த போதும் எப்போதும் பிரசன்னமாய் இருப்பவை. (वरं लक्ष्मीपात्रं) தாமரைத் தன்னிடம் லக்ஷ்மி வசிக்கும்படி இருப்பது. (श्रिय-मतिसृहन्तो समयिनां) உன் திருவடித்தாமரைகளோ வழிபடுபவர்க்களுக்கு லக்ஷ்மியை அளிப்பவை – ஆகையால் (सरोजं) தாமரையை (त्वत्पादौ) உனது பாத கமலங்கள் (जयत:) ஜயிக்கின்றன (इह:) இதில் (चित्रं) அதிசயம் (किम्) என்ன இருக்கிறது?


पदं ते कीर्तीनां प्रपदमपदं देवि विपदां
कथं नीतं सद्भि: कठिन-कमठी-कर्पर-तुलाम् /
कथं वा बाहुभ्या-मुपयमनकाले पुरभिदा
यदादाय न्यस्तं दृषदि दयमानेन मनसा // [८८]

(देवि) தேவியே! (ते) உன்னுடைய (प्रपदम्) பாதங்களின் முன்பாகம் (कीर्तीनाम्) நீ அடியார்களைக் காக்கின்றாய் என்ற கீர்த்திக்கு (पदम्) உறைவிடம் (विपदाम्) அடியார்களுக்கு ஏற்படும் விபத்துக்களுக்கு (अपदम्) இடல் அளிக்காமல் இருப்பது – கருணையால் அங்ஙனம் மிகவும் மென்மையானதாக இருக்கையில் அதற்கு - (सद्भि:) ஸாதுக்களாகிய கவிகளால் (कठिन-कमठी-कर्पर-तुलाम्) கடினமான ஆமையோட்டின் உவமை (कथम्) எப்படி (नीतम्) கற்பிக்கப்பட்டதோ? (दयमानेन मनसा) தயை நிறைந்த மனமுடைய (पुरभिता) பரமசிவனால் (उपयमनकाले) விவாஹக்காலத்தில் (यत् बाहुभ्याम् आदाय) அப்பாதங்கள் கைகளால் எடுத்து (दृशदि) அம்மிக்கல்லின் மேல் (कथम् वा) எப்படித்தான் (न्यस्तम्) வைக்கப்பட்டனவோ?

नखै-र्नाकस्त्रीणां करकमल-संकोच-शशिभि:
तरूणां दिव्यानां हसत इव ते चण्डि चरणौ /
फलानि स्व:स्थेभ्य: किसलय-कराग्रेण ददतां
दरिद्रेभ्यो भद्रां श्रियमनिश-मह्नाय ददतौ // [८९]

(चण्डि) சும்ப நிசும்பர்களை ஸம்ஹாரம் செய்த பரதேவதையாகிய சண்டிகையே! (किसलय) துளிர்கள் ஆகிற (कराग्रेण) கை நுனிகளால் (स्व:स्थेभ्य:) ஸ்வர்க்க வாசிகளிக்கு (फलानि) விரும்பிய பலன்களை (ददतां) அளிக்கின்ற (दिव्यानाम्) தேவ லோகத்தில் உள்ள (तरूणाम्) கல்பகம் முதலிய விருக்ஷங்களை (दरिद्रेभ्य्श्च:) ஏழை எளியவர்களுக்கும் (भद्रां) பரம மங்களமான (श्रियं) செல்வத்தை (अनिशम्) எந்தச் சமயத்திலும் (अह्नाय) விரைவில் (ददतौ) அளிக்கின்ற (ते) உனது (चरणौ) பாதங்கள் (नखै) நகங்களால் (हसत: इव) பரிகசிப்பவைப்போல் இருக்கின்றன, எப்படிப்பட்ட நகங்களால் என்றால் (नाकस्त्रीणाम्) தேவஸ்த்ரீகளால் (करकमल) கைகளாகிற தாமரைகளை (संकोच) மூடிக்கொள்ளச் செய்யும் (शशिभि:) சந்திரர்களப் போன்ற (नखै) நகங்களால்.

ददाने दीनेभ्य: श्रियमनिश-माशानुसदृशीं
अमन्दं सौन्दर्यं प्रकर-मकरन्दं विकिरति /
तवास्मिन् मन्दार-स्तबक-सुभगे यातु चरणे
निमज्जन् मज्जीव: करणचरण: षट्चरणताम् // [९०]

(दीनेभ्य:) ஏழை எளியவர்களுக்கு (आशानुसदृशीं) அவரவர்கள் விருப்பத்திற்கு இணங்க (श्रियम्) செல்வத்தை (अनिशम्) எப்போதும் (ददाने) அளிப்பதும் (अमन्दं) குறைவின்றி (सौन्दर्यं प्रकर-मकरन्दं) அளவு கடந்ட அழகாகிய மகரந்தத்த (विकिरति) இறைப்பதும் (मन्दार:) கற்பகத்தின் (स्तभक) பூங்கொத்தைப் போல் (सुभके) மங்களவடிவாகியதும் ஆன (अस्मिन् तव चरणे) உன்னுடைய இப்பாத கமலங்களில் (निमज्जन्) புகுந்து உறைவதும் (करणचरण:) மனத்துடன் கூட இந்திரியங்கள் ஆகிற கால்களைக் கோண்டதுமான (षट्चरणताम्) ஆறுகால் வண்டாக இருக்கும் தன்மையை (मज्जीव) என்னுடைய ஜீவன் (यातु) அடையட்டும்

Labels: , , , ,

Soundaryalahiri Script with Meaning Shlokas 91 - 100

पदन्यास-क्रीडा परिचय-मिवारब्धु-मनस:
स्खलन्तस्ते खेलं भवनकलहंसा न जहति /
अतस्तेषां शिक्षां सुभगमणि-मञ्जीर-रणित-
च्छलादाचक्षाणं चरणकमलं चारुचरिते // [९१]

(चारुचरिते) புண்ணிய சரித்திரம் உடையவளே ! (ते) உன்னிடைய (भवनकलहंसा) வீட்டில் இண்ண அன்னப் பறவைகள் (पदन्यासक्रीडा) உன்னுடைய நடை அழகை (परिचयम्) கற்றுக்கொள்ள (आरब्धु-मनस: इव) ஆரம்பிக்க எண்ணம் கொண்டவைபோல் (स्खलन्त:) துள்ளித் துள்ளிக் குதித்துக்கொண்டு (ते) உன்னுடைய (खेलं) அழகிய நடையை (न जहति) தொடர்வதை விடுவதில்லை. (अत:) ஆகையினால் (चरणकमलं) உன்னுடைய திருவடி (सुभग) மங்களகரமான (मणि-मञ्जीर) ரத்தினம் இழைத்த சிலம்புகளில் (रणित) ஒலியின் மூலம் (च्छलाद्) மறைமுகமாக (तेषाम्) அப்பறவைகளுக்கு (शिक्षाम्) நடைப்பழகத்தை (आचक्षाणं इव) கற்றுக்கொடுபதுபோல் (भवति) இறுக்கிறது.

गतास्ते मञ्चत्वं द्रुहिण हरि रुद्रेश्वर भृत:
शिव: स्वच्छ-च्छाया-घटित-कपट-प्रच्छदपट: /
त्वदीयानां भासां प्रतिफलन रागारुणतया
शरीरी शृङ्गारो रस इव दृशां दोग्धि कुतुकम् // [९२]

(द्रुहिण) ப்ரம்மா (हरि) விஷ்ணு (रुद्र:) ருத்திரன் (ईश्वर:) ஈசுவரன் ஆகிய (भृत:) அதிகார புருஷர்கள் (ते) உன்னுடைய (मञ्चत्वं) வேதஸ்வரூபமாகிய கட்டிலின் நான்கு கால்களாக இருக்கும் தன்மையை (गता) அடைந்திருக்கிறார்கள் (शिव:) ஸதாசிவன் (स्वच्छ-च्छाया) வெண்மையான காந்தியோடு கூடிய (घटित-कपट-प्रच्छदपट:) மேல்விரிப்பு என்ற வேஷத்துடன் இருக்கிறார். (त्वदीयानां) உன்னுடைய (भासां) காந்தியின் (प्रतिफलन रागारुणतया) பிரதி பலனத்தினால் அவர் சிவப்பாகத் தோன்றுவதால் (शृङ्गारो रस) சிருங்கார ரஸமே (शरीरी इव) சரீரம் படைத்து வந்தது போல் (दृशां) உன்னுடைய கண்களுக்கு (कुतुकम्) ஆனந்தத்தை (दोग्धि) அளிப்பவர் ஆகிறார்.

अराला केशेषु प्रकृति सरला मन्दहसिते
शिरीषाभा चित्ते दृषदुपलशोभा कुचतटे /
भृशं तन्वी मध्ये पृथु-रुरसिजारोह विषये
जगत्त्रतुं शंभो-र्जयति करुणा काचिदरुणा // [९३]

(शंभो) பரமசிவனுடைய (काचिद्) மனதுக்கும் வாக்குக்கும் எட்டாத ஏதோ ஒரு (करुणा) கருணையானது (जगद्) உலகை (त्रातुम्) ரக்ஷிப்பதற்க்காக (अरुणा) அருணா என்கிற பராசக்தி வடிவில் (विजयते) வெற்றியுடன் விளங்குகிறது. அந்த கருணாசக்தி - (केशेषु) தேவியின் கூந்தலில் (अराला) சுருளும் குடிலத் தன்மையாகவும் (मन्दहसिते) புன்சிரிப்பில் (प्रकृति सरला) இயற்க்கையான இனிமையாகவும் (चित्ते) மனத்தில் (शिरीषाभा) வாகைப் பூவினதுபோன்ற மிருதுத்தன்மையாகவும் (कुचतटे) நகில்களில் (दृषदुपलशोभा) கல்லினுள் இருக்கும் ரத்தினத்தினது போன்ற கடினமாகவும் (मध्ये) இடையில் (भृशं तन्वी) மிகுந்த மெலிவாகவும் (उरसिज) மார்பிலும் (आरोह विषये) நிதம்பத்திலும் (पृथु) பருமனாகவும் (जयति) விளங்குகிறது.

कलङ्क: कस्तूरी रजनिकर बिम्बं जलमयं
कलाभि: कर्पूरै-र्मरकतकरण्डं निबिडितम् /
अतस्त्वद्भोगेन प्रतिदिनमिदं रिक्तकुहरं
विधि-र्भूयो भूयो निबिडयति नूनं तव कृते // [९४]

(इदं) இந்த (रजनिकर बिम्बं) வானில் சந்திரமண்டலமாகத் தோன்றுவது (जलमयं) பிரதிபலிக்கும் ஜலம் நிறைந்த (मरकतकरण्डं) மரகதபாண்டம் (कलाभि:) கிரணங்களாகிய (कर्प्पूरै:) பச்சைக் கர்ப்பூரத்தால் (निभिडितं) நிறைவு செய்யப்பட்டுள்ளது. (कलङ्क:) களங்கமாகத் தோன்றுவது (कस्तूरी) கஸ்தூரீ (अत:) ஆகையால் (प्रतिदिनं) தினந்தோரும் (त्वद्भोगेन) உனது உபயோகத்தால் (रिक्तकुहरम्) காலியாகும் அப்பாண்டத்தை (विधि) பிரம்மா (भूय: भूय:) மீண்டும் மீண்டும் (तवकृते) உனக்காக (नूनं) நிச்சயம் (निबिडयति) நிரப்பி வைக்கிறார் – என்றுதான் நான் கருதிகிறேன்.


पुरारन्ते-रन्त: पुरमसि तत-स्त्वचरणयो:
सपर्या-मर्यादा तरलकरणाना-मसुलभा /
तथा ह्येते नीता: शतमखमुखा: सिद्धिमतुलां
तव द्वारोपान्त: स्थितिभि-रणिमाद्याभि-रमरा: // [९५]

(त्वं) நீ (पुराराते) முப்புரம் எருத்த பரமசிவனுடைய (अन्त:पुरम् असि) அந்தப்புரத்தில் உள்ள பட்டாமகிஷியாக விளங்குகிறாய். (तत:) அதனால் (त्वत् चरणयो) உன்னுடைய பாகங்களில் (सपर्या मर्यादा) நெருங்கி பூஜை செய்யும் முறை (तरलकरणानां) அடங்காத சித்தம் உடையவர்களால் (असुलभा) அடையக் கூடியது அன்று. (तथा हि) அதனால் தான் (ऎते) இந்த (शतमखमुखा) இந்திரன் முதலான (अमरा) தேவர்கள் (तव) உன்னுடைய (द्वारोपान्त: स्थितिभि) வாயிற்புரத்தில் இருக்கும் (अणिमाद्याभि) அணிமா முதலிய தேவதைகளால் – தடை செய்யப்பட்டவர்கள் ஆயினும் பூஜை செய்ய விரும்பி வந்ததால் (अतुलाम् सिद्धिम्) அணிமா முதலிய நிகரற்ற சித்திகளை (नीता) அடையும்படி செய்விக்கப்பட்டார்கள்.

कलत्रं वैधात्रं कतिकति भजन्ते न कवय:
श्रियो देव्या: को वा न भवति पति: कैरपि धनै: /
महादेवं हित्वा तव सति सतीना-मचरमे
कुचभ्या-मासङ्ग: कुरवक-तरो-रप्यसुलभ: // [९६]

(सति) பதிவிரதைகளின் தெய்வமே ! (वैधात्रं) ப்ரம்மவினுடைய (कलत्रं) மனைவியை (कति कति) எத்தனையோ (कवय:) கவிகள் (न भजन्ते) நாடி ஆடையவில்லயா? (कैरपि धनै:) ஏதோ ஒரு வகையான செல்வத்தால் (को वा) எவனோ ஒருவன் (श्रियो देव्या: पति:) லக்ஷ்மீபதி என்ற பெயருக்கு உரியவனாக (न भवति) ஆகிவிடவில்லயா (सतीनाम्) பதிவிரதைகளுக்குள் (अचरमे) முதன்மையானவளே ! (महादेवम्) மகாதேவனை (हित्वा) விட்டு (तव) உனது (कुचभ्या-मासङ्ग:) நகில்களுடைய ஸம்பந்தமோ (कुरवक-तरो अपि) மருதோன்றி மரத்திற்க்குக்கூட (असुलभ:) கிடைத்தற்க்கு அறிது.



गिरामाहु-र्देवीं द्रुहिणगृहिणी-मागमविदो
हरे: पत्नीं पद्मां हरसहचरी-मद्रितनयाम् /
तुरीया कापि त्वं दुरधिगम-निस्सीम-महिमा
महामाया विश्वं भ्रमयसि परब्रह्ममहिषि // [९७]

(परब्रह्ममहिषि) பரப்பிரம்மத்துடன் இணைந்த பராசக்தியே ! (आगमविद:) வேதத்தை அறிந்தவர்கள் - (त्वाम् एव) உன்னையே - (द्रुहिणगृहिणीं) பிரம்மவின் பத்தினியான (गिराम् देवीम्) வாக்தேவதையாக (आहु:) கூறுகிறார்கள் (त्वाम् एव) உன்னையே (हरे) ஹரியினுடைய (पत्नीं) பத்தினியான (पद्मां) லக்ஷ்மியாகவும் (हरसहचरीम्) சிவனுடைய பத்தினியான (अद्रितनयाम्) பார்வதியாகவும் (आहु:) கூறுகிறார்கள். (त्वं) நீயே (तुरीया) இம்மூவருக்கும் அப்பாற்பட்டவளாக (दुरधिगम-निस्सीम-महिमा) அடைதற்கு அரிதும் எல்லை இல்லாததுமான மகிம உடையவளாக - (महामाया) மகா மாயை எனப்பட்டவளாக (विश्वं) உலகு அனைத்தையும் (भ्रमयसि) ஆட்டி வைக்கிறாய்.

कदा काले मात: कथय कलितालक्तकरसं
पिबेयं विद्यार्थी तव चरण-निर्णेजनजलम् /
प्रकृत्या मूकानामपि च कविता०कारणतया
कदा धत्ते वाणीमुखकमल-ताम्बूल-रसताम् // [९८]

(मात:) தாயே ! (कलितालक्तकरसं) லாக்ஷாரஸப் பூச்சுடன் கலந்து வரும் (तव) உன்னுடைய (चरण-निर्णेजनजलम्) பாதப்பிரக்ஷாளன தீர்த்தத்தை (विद्यार्थी) பிரம்ம வித்தையை நாடும் நான் (कदा काले) எந்தக் காலத்தில் (पिबेयम्) பருகப்போகிறேன்? (कथय) கூறி அருளுங்கள். (प्रकृत्या) இயற்க்கையாகவே (मूकानाम् अपि) ஊமைகளுக்கும்கூட (कविता कारणतया) கவி பாடும் சக்தியை அளிக்குங் காரணத்தால் (वाणी मुख कमल ताम्बूल रसताम्) ஸரஸ்வதியின் வாயில் உள்ள தாம்பூல ரஸத்திற்க்கு ஒப்பான நிலையை (कदा) எப்போது (धत्ते) என் வாயில் சேர்ந்த அந்தப் பாத தீர்த்தம் – அடையப் போகிறது?



सरस्वत्या लक्ष्म्या विधि हरि सपत्नो विहरते
रते: पतिव्रत्यं शिथिलयति रम्येण वपुषा /
चिरं जीवन्नेव क्षपित-पशुपाश-व्यतिकर:
परानन्दाभिख्यं रसयति रसं त्वद्भजनवान् // [९९]

(त्वद्भजनवान्) உன்னைப் பூஜிப்பவன் (विधि हरि सपत्नो) பிரம்மாவும் விஷ்ணுவும் கூடப் பொறாமைப் படக் கூடியவனாக (सरस्वत्या) கல்வியுடனும் (लक्ष्म्या) செல்வத்துடனும் (विहरते) இன்பத்தை எய்துகுறான். (रम्येण वपुषा) மன்மதன் போன்ற உடல் அழகால் (रते:) ரதி தேவியின் (पातिव्रत्यम्) கற்ப்பையும் (शिथिलयति) கலங்கச் செய்கிறான். (क्षपित-पशुपाश-व्यतिकर:) பசுத்தன்மையும் வினைக்கயிற்றின் கட்டுகளும் நீங்கியவனாக - (परानन्दाभिख्यं) பேரானந்தம் எனப் பிரசித்தி பெற்ற (रसम्) இன்பரஸத்தை (चिरं जीवन्नेव) சிரஞ்ஜீவியாக இருந்து கொண்டு (रसयति) அநுபவிக்கிறான்.

प्रदीप ज्वालाभि-र्दिवसकर-नीराजनविधि:
सुधासूते-श्चन्द्रोपल-जललवै-रघ्यरचना /
स्वकीयैरम्भोभि: सलिल-निधि-सौहित्यकरणं
त्वदीयाभि-र्वाग्भि-स्तव जननि वाचां स्तुतिरियम् // [१००]

(वाचां) வாக்கிற்கு (जननि) பிறப்பிடமாகிய தாயே ! (प्रदीप ज्वालाभि:) கர்ப்பூரதீப ஜ்வாலையால் (र्दिवसकर-नीराजनविधि:) சூரியனுக்கு நீராஜனம் செய்தாற் போலும் (सुधा सूधे) அமிருத கிரணங்களைப் பொழியும் சந்திரனுக்கு (श्चन्द्रोपल-जललवै) சந்திரகாந்தக் கல்லில் கசியும் நீர்த்துளிகளால் (अर्ग्यरचना) அர்க்கியம் அளித்தாற்போலும் (स्वकीयैरम्भोभि:) சமுத்திரத்துக்கு – சொந்தமான ஜலத்தாலேயே (सलिल-निधि-सौहित्यकरणं) சமுத்திரத்திற்க்கு தர்ப்பணம் சேய்தாற் போலும் இருக்கிறது. (त्वदीयाभि:) உன்னுடையதேயான (वाग्भि:) வாக்குகளால் அமைந்த (इयम्) இந்த (तव) உனது (स्तुति:) ஸ்தோத்திரம்.

सौन्दयलहरि मुख्यस्तोत्रं संवार्तदायकम् /
भगवद्पाद सन्क्लुप्तं पठेन् मुक्तौ भवेन्नर: //
सौन्दर्यलहरि स्तोत्रं संपूर्णं

Labels: , , , ,

Saturday, August 26, 2006

Soundaryalahiri Script

//आनन्दलहरी //


भुमौस्खलित पादानाम् भूमिरेवा वलम्बनम् /
त्वयी जाता पराधानाम् त्वमेव शरणम् शिवे //

शिव: शक्त्या युक्तो यदि भवति शक्त : प्रभवितुं
न चेदेवं देवो न खलु कुशल: स्पन्दितुमपि/
अतस्त्वाम् आराध्यां हरि-हर-विरिन्चादिभि रपि
प्रणन्तुं स्तोतुं वा कथ-मक्र्त पुण्य: प्रभवति// [१]

तनीयांसुं पांसुं तव चरण पङ्केरुह-भवं
विरिंचि: संचिन्वन् विरचयति लोका-नविकलम् /
वहत्येनं शौरि: कथमपि सहस्रेण शिरसां
हर: संक्षुद् यैनं भजति भसितोधूलन-विधिम्// [२]

अविद्याना-मन्त स्तिमिर-मिहिर द्वीपनगरी
जडानां चैतन्य-स्तबक-मकरन्द श्रुतिझरी /
दरिद्राणां चिन्तमणिगुणनिका जन्मजलधौ
निमग्नानां दंष्ट्रा मुररिपु-वराहस्य भवति// [३]

त्वदन्य: पाणिभया-मभयवरदो दैवतगण:
त्वमेका नैवासि प्रकटित-वरभीत्यभिनया /
भयात् त्रातुं दातुं फलमपि च वांछासमधिकं
शरण्ये लोकानां तव हि चरणावेव निपुणौ // [४]

हरिस्त्वामारध्य प्रणत-जन-सौभाग्य-जननीं
पुरा नारी भूत्वा पुररिपुमपि क्षोभ मनयत् /
स्मरोऽपि त्वां नत्वा रतिनयन-लेह्येन वपुषा
मुनीनामप्यन्त: प्रभवति हि मोहाय महताम् // [५]

धनु: पौष्पं मौर्वी मधुकरमयी पञ्च विशिखा:
वसन्त: सामन्तो मलयमरु-दायोधन-रथ: /
तथाप्येक: सर्वं हिमगिरिसुते कामपि कृपां
अपांगात्ते लब्ध्वा जगदिद-मनङ्गो विजयते // [६]

क्वणत्कांची-दामा करिकलभ कुंभ-स्तन-नता
परिक्षीणा मध्ये परिणत शरच्चन्द्र-वदना /
धनुर्बाणान् पाशं सृ॒णिमपि दधाना करतलै
पुरस्ता दास्तां न: पुरमथितु राहो-पुरुषिका // [७]

सुधासिन्धोर्मध्ये सुरविटपि-वाटी-परिवृते
मणिद्वीपे नीपोपवनवति चिन्तामणि गृहे /
शिवकारे मञ्चे परमशिव-पर्यक्ङ् निलयां
भजन्ति त्वां धन्या: कतिचन चिदानन्द-लहरीम् // [८]

महीं मूलाधारे कमपि मणिपूरे हुतवहं
स्तिथिं स्वधिष्टाने हृदि मरुत-मकाश-मुपरि /
मनोऽपि भ्रूमध्ये सकलमपि भित्वा कुलपथं
सहस्रारे पद्मे सह रहसि पत्या विहरसे // [९]

सुधाधारासारै-श्चरणयुगलान्त-र्विगलितै:
प्रपंचं सिन्ञ्न्ती पुनरपि रसाम्नाय-महस:/
अवाप्य स्वां भूमिं भुजगनिभ-मध्युष्ट-वलयं
स्वमात्मानं कृत्वा स्वपिषि कुलकुण्डे कुहरिणि // [१०]

चतुर्भि: श्रीकण्ठै: शिवयुवतिभि: पञ्चभिपि
प्रभिन्नाभि: शंभोर्नवभिरपि मूलप्रकृतिभि: /
चतुश्चत्वारिंशद्-वसुदल-कलाश्च्-त्रिवलय-
त्रिरेखभि: सार्धं तव शरणकोणा: परिणता: // [११]

त्वदीयं सौन्दर्यं तुहिनगिरिकन्ये तुलयितुं
कवीन्द्रा: कल्पन्ते कथमपि विरिञ्चि-प्रभृतय: /
यदालोकौत्सुक्या-दमरललना यान्ति मनसा
तपोभिर्दुष्प्रापामपि गिरिश-सायुज्य-पदवीम् // [१२]

नरं वर्षीयांसं नयनविरसं नर्मसु जडं
तवापांगालोके पतित-मनुधावन्ति शतश: /
गलद्वेणीबन्धा: कुचकलश-विस्त्रिस्त-सिचया
हटात् त्रुट्यत्काञ्यो विगलित-दुकूला युवतय: // [१३]

क्षितौ षट्पञ्चाशद्-द्विसमधिक-पञ्चाश-दुदके
हुतशे द्वाषष्टि-श्चतुरधिक-पञ्चाश-दनिले /
दिवि द्वि: षट् त्रिंशन् मनसि च चतु:षष्टिरिति ये
मयूखा-स्तेषा-मप्युपरि तव पादांबुज-युगम् // [१४]

शरज्ज्योत्स्ना शुद्धां शशियुत-जटाजूट-मकुटां
वर-त्रास-त्राण-स्फटिकघुटिका-पुस्तक-कराम् /
सकृन्न त्वा नत्वा कथमिव सतां सन्निदधते
मधु-क्षीर-द्राक्षा-मधुरिम-धुरीणा: फणितय: // [१५]

कवीन्द्राणां चेत: कमलवन-बालातप-रुचिं
भजन्ते ये सन्त: कतिचिदरुणामेव भवतीम् /
विरिञ्चि-प्रेयस्या-स्तरुणतर-श्रृङ्गर लहरी-
गभीराभि-र्वाग्भि: र्विदधति सतां रञ्जनममी // [१६]

सवित्रीभि-र्वाचां चशि-मणि शिला-भङ्ग रुचिभि-
र्वशिन्यद्याभि-स्त्वां सह जननि संचिन्तयति य: /
स कर्ता काव्यानां भवति महतां भङ्गिरुचिभि-
र्वचोभि-र्वाग्देवी-वदन-कमलामोद मधुरै: // [१७]

तनुच्छायाभिस्ते तरुण-तरणि-श्रीसरणिभि-
र्दिवं सर्वा-मुर्वी-मरुणिमनि मग्नां स्मरति य: /
भवन्त्यस्य त्रस्य-द्वनहरिण-शालीन-नयना:
सहोर्वश्या वश्या: कति कति न गीर्वाण-गणिका: // [१८]

मुखं बिन्दुं कृत्वा कुचयुगमध-स्तस्य तदधो
हरार्धं ध्यायेद्यो हरमहिषि ते मन्मथकलाम् /
स सद्य: संक्षोभं नयति वनिता इत्यतिलघु
त्रिलोकीमप्याशु भ्रमयति रवीन्दु-स्तनयुगाम् // [१९]

किरन्ती-मङ्गेभ्य: किरण-निकुरुम्बमृतरसं
हृदि त्वा माधत्ते हिमकरशिला-मूर्तिमिव य: /
स सर्पाणां दर्पं शमयति शकुन्तधिप इव
ज्वरप्लुष्टान् दृष्ट्या सुखयति सुधाधारसिरया // [२०]

तटिल्लेखा-तन्वीं तपन शशि वै॒श्वानर मयीं
निष्ण्णां षण्णामप्युपरि कमलानां तव कलां /
महापद्मातव्यां मृदित-मलमायेन मनसा
महान्त: पश्यन्तो दधति परमाह्लाद-लहरीम् // [२१]

भवानि त्वं दासे मयि वितर दृष्टिं सकरुणां
इति स्तोतुं वाञ्छन् कथयति भवानि त्वमिति य: /
तदैव त्वं तस्मै दिशसि निजसायुज्य-पदवीं
मुकुन्द-ब्रम्हेन्द्र स्फुट मकुट नीराजितपदाम् // [२२]

त्वया हृत्वा वामं वपु-रपरितृप्तॆन मनसा
शरीरार्धं शम्भो-रपरमपि शङ्के हृतमभूत् /
यदेतत् त्वद्रूपं सकलमरुणाभं त्रिनयनं
कुचाभ्यामानम्रं कुटिल-शशिचूडाल-मकुटम् // [२३]

जगत्सूते धाता हरिरवति रुद्र: क्षपयते
तिरस्कुर्व-न्नेतत् स्वमपि वपु-रीश-स्तिरयति /
सदा पूर्व: सर्वं तदिद मनुगृह्णाति च शिव-
स्तवाज्ञा मलम्ब्य क्षणचलितयो र्भ्रूलतिकयो: // [२४]

त्रयाणां देवानां त्रिगुण-जनितानां तव शिवे
भवेत् पूजा पूजा तव चरणयो-र्या विरचिता /
तथा हि त्वत्पादोद्वहन-मणिपीठस्य निकटे
स्थिता ह्येते-शश्वन्मुकुलित करोत्तंस-मकुटा: // [२५]

विरिञ्चि: पञ्चत्वं व्रजति हरिराप्नोति विरतिं
विनाशं कीनाशो भजति धनदो याति निधनम् /
वितन्द्री माहेन्द्री-विततिरपि संमीलित-दृशा
महासंहारेऽस्मिन् विहरति सति त्वत्पति रसौ // [२६]

जपो जल्प: शिल्पं सकलमपि मुद्राविरचना
गति: प्रादक्षिण्य-क्रमण-मशनाद्या हुति-विधि: /
प्रणाम: संवेश: सुखमखिल-मात्मार्पण-दृशा
सपर्या पर्याय-स्तव भवतु यन्मे विलसितम् // [२७]

सुधामप्यास्वाद्य प्रति-भय-जरमृत्यु-हरिणीं
विपद्यन्ते विश्वे विधि-शतमखाद्या दिविषद: /
करालं यत् क्ष्वेलं कबलितवत: कालकलना
न शम्भोस्तन्मूलं तव जननि ताटङ्क महिमा // [२८]

किरीटं वैरिञ्चं परिहर पुर: कैटभभिद:
कठोरे कोठीरे स्कलसि जहि जंभारि-मकुटम् /
प्रणम्रेष्वेतेषु प्रसभ-मुपयातस्य भवनं
भवस्यभ्युत्थाने तव परिजनोक्ति-र्विजयते // [२९]

स्वदेहोद्भूताभि-र्घृणिभि-रणिमाद्याभि-रभितो
निषेव्ये नित्ये त्वा महमिति सदा भावयति य: /
किमाश्चर्यं तस्य त्रिनयन-समृद्धिं तृणयतो
महासंवर्ताग्नि-र्विरचयति नीराजनविधिं // [३०]

चतु:-षष्टया तन्त्रै: सकल मतिसन्धाय भुवनं
स्थितस्तत्त्त-सिद्धि प्रसव परतन्त्रै: पशुपति: /
पुनस्त्व-न्निर्बन्धा दखिल-पुरुषार्थैक घटना-
स्वतन्त्रं ते तन्त्रं क्षितितल मवातीतर-दिदम् // [३१]

शिव: शक्ति: काम: क्षिति-रथ रवि: शीतकिरण:
स्मरो हंस: शक्र-स्तदनु च परा-मार-हरय: /
अमी हृल्लेखाभि-स्तिसृभि-रवसानेषु घटिता
भजन्ते वर्णास्ते तव जननि नामावयवताम् // [३२]

स्मरं योनिं लक्ष्मीं त्रितय-मिद-मादौ तव मनो
र्निधायैके नित्ये निरवधि-महाभोग-रसिका: /
भजन्ति त्वां चिन्तामणि-गुणनिबद्धाक्ष-वलया:
शिवाग्नौ जुह्वन्त: सुरभिघृत-धाराहुति-शतै // [३३]

शरीरं त्वं शंभो: शशि-मिहिर-वक्षोरुह-युगं
तवात्मानं मन्ये भगवति नवात्मान-मनघम् /
अत: शेष: शेषीत्यय-मुभय-साधारणतया
स्थित: संबन्धो वां समरस-परानन्द-परयो: // [३४]

मनस्त्वं व्योम त्वं मरुदसि मरुत्सारथि-रसि
त्वमाप-स्त्वं भूमि-स्त्वयि परिणतायां न हि परम् /
त्वमेव स्वात्मानं परिण्मयितुं विश्व वपुषा
चिदानन्दाकारं शिवयुवति भावेन बिभृषे // [३५]

तवाज्ञचक्रस्थं तपन-शशि कोटि-द्युतिधरं
परं शंभु वन्दे परिमिलित-पार्श्वं परचिता /
यमाराध्यन् भक्त्या रवि शशि शुचीना-मविषये
निरालोके ऽलोके निवसति हि भालोक-भुवने // [३६]

विशुद्धौ ते शुद्धस्फतिक विशदं व्योम-जनकं
शिवं सेवे देवीमपि शिवसमान-व्यवसिताम् /
ययो: कान्त्या यान्त्या: शशिकिरण्-सारूप्यसरणे
विधूतान्त-र्ध्वान्ता विलसति चकोरीव जगती // [३७]

समुन्मीलत् संवित्कमल-मकरन्दैक-रसिकं
भजे हंसद्वन्द्वं किमपि महतां मानसचरं /
यदालापा-दष्टादश-गुणित-विद्यापरिणति:
यदादत्ते दोषाद् गुण-मखिल-मद्भ्य: पय इव // [३८]

तव स्वाधिष्ठाने हुतवह-मधिष्ठाय निरतं
तमीडे संवर्तं जननि महतीं तां च समयाम् /
यदालोके लोकान् दहति महसि क्रोध-कलिते
दयार्द्रा या दृष्टि: शिशिर-मुपचारं रचयति // [३९]

तटित्वन्तं शक्त्या तिमिर-परिपन्थि-स्फुरणया
स्फुर-न्ना नरत्नाभरण-परिणद्धेन्द्र-धनुषम् /
तव श्यामं मेघं कमपि मणिपूरैक-शरणं
निषेवे वर्षन्तं-हरमिहिर-तप्तं त्रिभुवनम् // [४०]

तवाधारे मूले सह समयया लास्यपरया
नवात्मान मन्ये नवरस-महाताण्डव-नटम् /
उभाभ्या मेताभ्या-मुदय-विधि मुद्दिश्य दयया
सनाथाभ्यां जज्ञे जनकजननीमत् जगदिदम् // [४१]

// द्वितीयो भाग: // //सौन्दर्यलहरी //


गतै-र्माणिक्यत्वं गगनमणिभि : सान्द्रघटितं
किरीटं ते हैमं हिमगिरिसुते कीतयति य: //
स नीडेयच्छाया-च्छुरण-शकलं चन्द्र-शकलं
धनु: शौनासीरं किमिति न निबध्नाति धिषणां // [४२]

धुनोतु ध्वान्तं न-स्तुलित-दलितेन्दीवर-वनं
घनस्निग्ध-श्लक्ष्णं चिकुर निकुरुंबं तव शिवे /
यदीयं सौरभ्यं सहज-मुपलब्धुं सुमनसो
वसन्त्यस्मिन् मन्ये बलमथन वाटी-विटपिनाम् // [४३]

तनोतु क्षेमं न-स्तव वदनसौन्दर्यलहरी
परीवाहस्रोत:-सरणिरिव सीमन्तसरणि:/
वहन्ती- सिन्दूरं प्रबलकबरी-भार-तिमिर
द्विषां बृन्दै-र्वन्दीकृतमेव नवीनार्क केरणम् // [४४]

अरालै स्वाभाव्या-दलिकलभ-सश्रीभि रलकै:
परीतं ते वक्त्रं परिहसति पङ्केरुहरुचिम् /
दरस्मेरे यस्मिन् दशनरुचि किञ्जल्क-रुचिरे
सुगन्धौ माद्यन्ति स्मरदहन चक्षु-र्मधुलिह: // [४५]

ललाटं लावण्य द्युति विमल-माभाति तव यत्
द्वितीयं तन्मन्ये मकुटघटितं चन्द्रशकलम् /
विपर्यास-न्यासा दुभयमपि संभूय च मिथ:
सुधालेपस्यूति: परिणमति राका-हिमकर: // [४६]


भ्रुवौ भुग्ने किंचिद्भुवन-भय-भङ्गव्यसनिनि
त्वदीये नेत्राभ्यां मधुकर-रुचिभ्यां धृतगुणम् /
धनु र्मन्ये सव्येतरकर गृहीतं रतिपते:
प्रकोष्टे मुष्टौ च स्थगयते निगूढान्तर-मुमे // [४७]

अह: सूते सव्य तव नयन-मर्कात्मकतया
त्रियामां वामं ते सृजति रजनीनायकतया /
तृतीया ते दृष्टि-र्दरदलित-हेमाम्बुज-रुचि:
समाधत्ते सन्ध्यां दिवसर्-निशयो-रन्तरचरीम् // [४८]

विशाला कल्याणी स्फुतरुचि-रयोध्या कुवलयै:
कृपाधाराधारा किमपि मधुराऽऽभोगवतिका /
अवन्ती दृष्टिस्ते बहुनगर-विस्तार-विजया
ध्रुवं तत्तन्नाम-व्यवहरण-योग्याविजयते // [४९]

कवीनां सन्दर्भ-स्तबक-मकरन्दैक-रसिकं
कटाक्ष-व्याक्षेप-भ्रमरकलभौ कर्णयुगलम् /
अमुञ्च्न्तौ दृष्ट्वा तव नवरसास्वाद-तरलौ
असूया-संसर्गा-दलिकनयनं किञ्चिदरुणम् // [५०]

शिवे शङ्गारार्द्रा तदितरजने कुत्सनपरा
सरोषा गङ्गायां गिरिशचरिते विस्मयवती /
हराहिभ्यो भीता सरसिरुह सौभाग्य-जननी
सखीषु स्मेरा ते मयि जननि दृष्टि: सकरुणा // [५१]

गते कर्णाभ्यर्णं गरुत इव पक्ष्माणि दधती
पुरां भेत्तु-श्चित्तप्रशम-रस-विद्रावण फले /
इमे नेत्रे गोत्राधरपति-कुलोत्तंस-कलिके
तवाकर्णाकृष्ट स्मरशर-विलासं कलयत:// [५२]

विभक्त-त्रैवर्ण्यं व्यतिकरित-लीलाञ्जनतया
विभाति त्वन्नेत्र त्रितय मिद-मीशानदयिते /
पुन: स्रष्टुं देवान् द्रुहिण हरि-रुद्रानुपरतान्
रज: सत्वं वेभ्रत् तम इति गुणानां त्रयमिव // [५३]

पवित्रीकर्तुं न: पशुपति-पराधीन-हृदये
दयामित्रै र्नेत्रै-ररुण-धवल-श्याम रुचिभि: /
नद: शोणो गङ्गा तपनतनयेति ध्रुवमुम्
त्रयाणां तीर्थाना-मुपनयसि संभेद-मनघम् // [५४]

निमेषोन्मेषाभ्यां प्रलयमुदयं याति जगति
तवेत्याहु: सन्तो धरणिधर-राजन्यतनये /
त्वदुन्मेषाज्जातं जगदिद-मशेषं प्रलयत:
परेत्रातुं शंङ्के परिहृत-निमेषा-स्तव दृश: // [५५]

तवापर्णे कर्णे जपनयन पैशुन्य चकिता
निलीयन्ते तोये नियत मनिमेषा: शफरिका: /
इयं च श्री-र्बद्धच्छद—पुटकवाटं कुवलयं
जहाति प्रत्यूषे निशि च विघतय्य प्रविशति// [५६]

दृशा द्राघीयस्या दरदलित नीलोत्पल रुचा
दवीयांसं दीनं स्नपा कृपया मामपि शिवे /
अनेनायं धन्यो भवति न च ते हानिरियता
वने वा हर्म्ये वा समकर निपातो हिमकर : // [५७]

अरालं ते पालीयुगल-मगराजन्यतनये
न केषा-माधत्ते कुसुमशर कोदण्ड-कुतुकम् /
तिरश्चीनो यत्र श्रवणपथ-मुल्ल्ङ्य्य विलसन्
अपांग व्यासंगो दिशति शरसन्धान धिषणाम् // [५८]

स्फुरद्गण्डाभोग-प्रतिफलित ताट्ङ्क युगलं
चतुश्चक्रं मन्ये तव मुखमिदं मन्मथरथम् /
यमारुह्य द्रुह्य त्यवनिरथ मर्केन्दुचरणं
महावीरो मार: प्रमथपतये सज्जितवते // [५९]

सरस्वत्या: सूक्ती-रमृतलहरी कौशलहरी:
पिब्नत्या: शर्वाणि श्रवण-चुलुकाभ्या-मविरलम् /
चमत्कार:-श्लाघाचलित-शिरस: कुण्डलगणो
झणत्करैस्तारै: प्रतिवचन-माचष्ट इव ते // [६०]

असौ नासावंश-स्तुहिनगिरिवण्श-ध्वजपटि
त्वदीयो नेदीय: फलतु फल-मस्माकमुचितम् /
वहत्यन्तर्मुक्ता: शिशिरकर-निश्वास-गलितं
समृद्ध्या यत्तासां बहिरपि च मुक्तामणिधर: // [६१]

प्रकृत्याऽऽरक्ताया-स्तव सुदति दन्दच्छदरुचे :
प्रवक्ष्ये सदृश्यं जनयतु फलं विद्रुमलता /
न बिंबं तद्बिंब-प्रतिफलन-रागा-दरुणितं
तुलामध्रारोढुं कथमिव विलज्जेत कलया // [६२]

स्मितज्योत्स्नाजालं तव वदनचन्द्रस्य पिबतां
चकोराणा-मासी-दतिरसतया चञ्चु-जडिमा /
अतस्ते शीतांशो-रमृतलहरी माम्लरुचय:
पिबन्ती स्वच्छन्दं निशि निशि भृशं काञ्जि कधिया // [६३]

अविश्रान्तं पत्युर्गुणगण कथाम्रेडनजपा
जपापुष्पच्छाया तव जननि जिह्वा जयति सा /
यदग्रासीनाया: स्फटिकदृष-दच्छच्छविमयि
सरस्वत्या मूर्ति: परिणमति माणिक्यवपुषा // [६४]

रणे जित्वा दैत्या नपहृत-शिरस्त्रै: कवचिभि:
निवृत्तै-श्चण्डांश-त्रिपुरहर-निर्माल्य-विमुखै: /
विशाखेन्द्रोपेन्द्रै: शशिविशद-कर्पूरशकला
विलीयन्ते मातस्तव वदनताम्बूल-कबला: // [६५]

विपञ्च्या गायन्ती विविध-मपदानं पशुपते-
स्त्वयारब्धे वक्तुं चलितशिरसा साधुवचने /
तदीयै-र्माधुर्यै-रपलपित-तन्त्रीकलरवां
निजां वीणां वाणीं निचुलयति चोलेन निभृतम् // [६६]

करग्रेण स्पृष्टं तुहिनगिरिणा वत्सलतया
गिरिशेनो-दस्तं मुहुरधरपानाकुलतया /
करग्राह्यं शंभोर्मुखमुकुरवृन्तं गिरिसुते
कथंकरं ब्रूम-स्तव चुबुकमोपम्यरहितम् // [६७]

भुजाश्लेषान्नित्यं पुरदमयितु: कन्टकवती
तव ग्रीवा धत्ते मुखकमलनाल-श्रियमियम् /
स्वत: श्वेता काला गरु बहुल-जम्बालमलिना
मृणालीलालित्यं वहति यदधो हारलतिका // [६८]

गले रेखास्तिस्रो गति गमक गीतैक निपुणे
विवाह-व्यानद्ध-प्रगुणगुण-संख्या प्रतिभुव: /
विराजन्ते नानाविध-मधुर-रागाकर-भुवां
त्रयाणां ग्रामाणां स्थिति-नियम-सीमान इव ते // [६९]

मृणाली-मृद्वीनां तव भुजलतानां चतसृणां
चतुर्भि: सौन्द्रयं सरसिजभव: स्तौति वदनै: /
नखेभ्य: सन्त्रस्यन् प्रथम-मथना दन्तकरिपो:
चतुर्णां शीर्षाणां सम-मभयहस्तार्पण-धिया // [७०]

नखाना-मुद्योतै-र्नवनलिनरागं विहसतां
कराणां ते कान्तिं कथय कथयाम: कथमुमे /
कयाचिद्वा साम्यं भजतु कलया हन्त कमलं
यदि क्रीडल्लक्ष्मी-चरणतल-लाक्षारस-चणम् // [७१]

समं देवि स्कन्द द्विपिवदन पीतं स्तनयुगं
तवेदं न: खेदं हरतु सततं प्रस्नुत-मुखम् /
यदालोक्याशङ्काकुलित हृदयो हासजनक:
स्वकुम्भौ हेरंब: परिमृशति हस्तेन झडिति // [७२]

अमू ते वक्षोजा-वमृतरस-माणिक्य कुतुपौ
न सन्देहस्पन्दो नगपति पताके मनसि न: /
पिबन्तौ तौ यस्मा दविदित वधूसङ्ग रसिकौ
कुमारावद्यापि द्विरदवदन-क्रौञ्च्दलनौ // [७३]

वहत्यम्ब स्त्म्बेरम-दनुज-कुंभप्रकृतिभि:
समारब्धां मुक्तामणिभिरमलां हारलतिकाम् /
कुचाभोगो बिम्बाधर-रुचिभि-रन्त: शबलितां
प्रताप-व्यामिश्रां पुरदमयितु: कीर्तिमिव ते // [७४]

तव स्तन्यं मन्ये धरणिधरकन्ये हृदयत:
पय: पारावार: परिवहति सारस्वतमिव /
दयावत्या दत्तं द्रविडशिशु-रास्वाद्य तव यत्
कवीनां प्रौढाना मजनि कमनीय: कवयिता // [७५]

हरक्रोध-ज्वालावलिभि-रवलीढेन वपुषा
गभीरे ते नाभीसरसि कृतसङो मनसिज: /
समुत्तस्थौ तस्मा-दचलतनये धूमलतिका
जनस्तां जानीते तव जननि रोमावलिरिति // [७६]

यदेतत्कालिन्दी-तनुतर-तरङ्गाकृति शिवे
कृशे मध्ये किञ्चिज्जननि तव यद्भाति सुधियाम् /
विमर्दा-दन्योन्यं कुचकलशयो-रन्तरगतं
तनूभूतं व्योम प्रविशदिव नाभिं कुहरिणीम् // [७७]

स्थिरो गङ्गा वर्त: स्तनमुकुल-रोमावलि-लता
कलावालं कुण्डं कुसुमशर तेजो-हुतभुज: /
रते-र्लीलागारं किमपि तव नाभिर्गिरिसुते
बेलद्वारं सिद्धे-र्गिरिशनयनानां विजयते // [७८]

निसर्ग-क्षीणस्य स्तनतट-भरेण क्लमजुषो
नमन्मूर्ते र्नारीतिलक शनकै-स्त्रुट्यत इव /
चिरं ते मध्यस्य त्रुटित तटिनी-तीर-तरुणा
समावस्था-स्थेम्नो भवतु कुशलं शैलतनये // [७९]

कुचौ सद्य: स्विद्य-त्तटघटित-कूर्पासभिदुरौ
कषन्तौ-दौर्मूले कनककलशाभौ कलयता /
तव त्रातुं भङ्गादलमिति वलग्नं तनुभुवा
त्रिधा नद्ध्म् देवी त्रिवलि लवलीवल्लिभिरिव // [८०]

गुरुत्वं विस्तारं क्षितिधरपति: पार्वति निजात्
नितम्बा-दाच्छिद्य त्वयि हरण रूपेण निदधे /
अतस्ते विस्तीर्णो गुरुरयमशेषां वसुमतीं
नितम्ब-प्राग्भार: स्थगयति सघुत्वं नयति च // [८१]

करीन्द्राणां शुण्डान्-कनककदली-काण्डपटलीं
उभाभ्यामूरुभ्या-मुभयमपि निर्जित्य भवति /
सुवृत्ताभ्यां पत्यु: प्रणतिकठिनाभ्यां गिरिसुते
विधिज्ञे जानुभ्यां विबुध करिकुंभ द्वयमसि // [८२]

पराजेतुं रुद्रं द्विगुणशरगर्भौ गिरिसुते
निषङ्गौ जङ्घे ते विषमविशिखो बाढ-मकृत /
यदग्रे दृस्यन्ते दशशरफला: पादयुगली
नखाग्रच्छन्मान: सुर मुकुट-शाणैक-निशिता: // [८३]

श्रुतीनां मूर्धानो दधति तव यौ शेखरतया
ममाप्येतौ मात: शेरसि दयया देहि चरणौ /
ययओ: पाद्यं पाथ: पशुपति जटाजूट तटिनी
ययो-र्लाक्षा-लक्ष्मी-ररुण हरिचूडामणि रुचि: // [८४]

नमो वाकं ब्रूमो नयन-रमणीयाय पदयो:
तवास्मै द्वन्द्वाय स्फुट-रुचि रसालक्तकवते /
असूयत्यत्यन्तं यदभिहननाय स्पृहयते
पशूना-मीशान: प्रमदवन-कङ्केलितरवे // [८५]

मृषा कृत्वा गोत्रस्खलन-मथ वैलक्ष्यनमितं
ललाटे भर्तारं चरणकमले ताडयति ते /
चिरादन्त: शल्यं दहनकृत मुन्मूलितवता
तुलाकोटिक्वाणै: किलिकिलित मीशान रिपुणा // [८६]

हिमानी हन्तव्यं हिमगिरिनिवासैक-चतुरौ
निशायां निद्राणं निशि-चरमभागे च विशदौ /
वरं लक्ष्मीपात्रं श्रिय-मतिसृहन्तो समयिनां
सरोजं त्वत्पादौ जननि जयत-श्चित्रमिह किम् // [८७]

पदं ते कीर्तीनां प्रपदमपदं देवि विपदां
कथं नीतं सद्भि: कठिन-कमठी-कर्पर-तुलाम् /
कथं वा बाहुभ्या-मुपयमनकाले पुरभिदा
यदादाय न्यस्तं दृषदि दयमानेन मनसा // [८८]

नखै-र्नाकस्त्रीणां करकमल-संकोच-शशिभि:
तरूणां दिव्यानां हसत इव ते चण्डि चरणौ /
फलानि स्व:स्थेभ्य: किसलय-कराग्रेण ददतां
दरिद्रेभ्यो भद्रां श्रियमनिश-मह्नाय ददतौ // [८९]

ददाने दीनेभ्य: श्रियमनिश-माशानुसदृशीं
अमन्दं सौन्दर्यं प्रकर-मकरन्दं विकिरति /
तवास्मिन् मन्दार-स्तबक-सुभगे यातु चरणे
निमज्जन् मज्जीव: करणचरण: ष्ट्चरणताम् // [९०]

पदन्यास-क्रीडा परिचय-मिवारब्धु-मनस:
स्खलन्तस्ते खेलं भवनकलहंसा न जहति /
अतस्तेषां शिक्षां सुभगमणि-मञ्जीर-रणित-
च्छलादाचक्षाणं चरणकमलं चारुचरिते // [९१]

गतास्ते मञ्चत्वं द्रुहिण हरि रुद्रेश्वर भृत:
शिव: स्वच्छ-च्छाया-घटित-कपट-प्रच्छदपट: /
त्वदीयानां भासां प्रतिफलन रागारुणतया
शरीरी शृङ्गारो रस इव दृशां दोग्धि कुतुकम् // [९२]

अराला केशेषु प्रकृति सरला मन्दहसिते
शिरीषाभा चित्ते दृषदुपलशोभा कुचतटे /
भृशं तन्वी मध्ये पृथु-रुरसिजारोह विषये
जगत्त्रतुं शंभो-र्जयति करुणा काचिदरुणा // [९३]

कलङ्क: कस्तूरी रजनिकर बिम्बं जलमयं
कलाभि: कर्पूरै-र्मरकतकरण्डं निबिडितम् /
अतस्त्वद्भोगेन प्रतिदिनमिदं रिक्तकुहरं
विधि-र्भूयो भूयो निबिडयति नूनं तव कृते // [९४]

पुरारन्ते-रन्त: पुरमसि तत-स्त्वचरणयो:
सपर्या-मर्यादा तरलकरणाना-मसुलभा /
तथा ह्येते नीता: शतमखमुखा: सिद्धिमतुलां
तव द्वारोपान्त: स्थितिभि-रणिमाद्याभि-रमरा: // [९५]

कलत्रं वैधात्रं कतिकति भजन्ते न कवय:
श्रियो देव्या: को वा न भवति पति: कैरपि धनै: /
महादेवं हित्वा तव सति सतीना-मचरमे
कुचभ्या-मासङ्ग: कुरवक-तरो-रप्यसुलभ: // [९६]

गिरामाहु-र्देवीं द्रुहिणगृहिणी-मागमविदो
हरे: पत्नीं पद्मां हरसहचरी-मद्रितनयाम् /
तुरीया कापि त्वं दुरधिगम-निस्सीम-महिमा
महामाया विश्वं भ्रमयसि परब्रह्ममहिषि // [९७]

कदा काले मात: कथय कलितालक्तकरसं
पिबेयं विद्यार्थी तव चरण-निर्णेजनजलम् /
प्रकृत्या मूकानामपि च कविता०कारणतया
कदा धत्ते वाणीमुखकमल-ताम्बूल-रसताम् // [९८]

सरस्वत्या लक्ष्म्या विधि हरि सपत्नो विहरते
रते: पतिव्रत्यं शिथिलपति रम्येण वपुषा /
चिरं जीवन्नेव क्षपित-पशुपाश-व्यतिकर:
परानन्दाभिख्यं रसयति रसं त्वद्भजनवान् // [९९]

प्रदीप ज्वालाभि-र्दिवसकर-नीराजनविधि:
सुधासूते-श्चन्द्रोपल-जललवै-रघ्यरचना /
स्वकीयैरम्भोभि: सलिल-निधि-सौहित्यकरणं
त्वदीयाभि-र्वाग्भि-स्तव जननि वाचां स्तुतिरियम् // [१००]

सौन्दयलहरि मुख्यस्तोत्रं संवार्तदायकम् /
भगवद्पाद सन्क्लुप्तं पठेन् मुक्तौ भवेन्नर: //
सौन्दर्यलहरि स्तोत्रं संपूर्णं

Saturday, June 24, 2006

Part 1 - Renunciation and the Gita

While getting started on this project, I went through numerous websites and popular books. A major and recurring theme and sometimes the only theme is that of renunciation. An explanation that I have read, Time and again in conjunction with this word is “giving up” or “detachment”, “not aspiring for anything” etc. Somehow, something always seemed to be missing. If the Gita is advocates renunciation as giving up of our rights, isn't the context of the origin of the Gita contradicting its very purpose?

Let us begin the journey in the Battlefield of Kurukshetra….

The setting of the Gita is a battlefield. All of us are aware of the story of Arjuna facing his cousins, teachers, elders an uncles and being overcome by emotions, all set to give up the battle. If the Gita prescribes renunciation in the way it is popularly believed, wouldn't it have been easier for Krishna to pat Arjuna on the back and say “You have found the road to eternal bliss. You are absolutely right. There is no point in a war. You should be detached and renounce the kingdom. Let us call off the battle and go home.”?

This would have been renunciation. But Krishna does not do this. He urges Arjuna to fight. He tells Arjuna go against his cousins, teachers, brothers, uncles and elders. He tells Arjuna to fight for what is right.

The Gita represents what Krishna told Arjuna to fight the battle of life. What were the truths and concepts that he shared with Arjuna? What prompted Arjuna to unleash the warrior within himself?

Let us take a brief look at what is meant by renunciation. “Bhagwat Gita Tatvavivechini” talks about 7 levels of renunciation.

Level 1

Renunciation of stealing, lying, gambling, violence, eating what is not good for the body and indecisiveness.

Level 2

Renouncing rituals which are done with a view to obtaining something. For example, offering prayers to get a job, observing fast to get married or have a kid or pass in the exams.

Level 3

Letting go of the need to be respected, praised, wealthy (so that others are envious). This basically talks about renouncing the need to earn social credits.

Level 4

Expecting and asking others to serve you. This stage involves renunciation or letting go of the need to have someone help you or service you. An example of this would be the person expecting his/her parents to help out even after he/she has started earning and has to now take care of his/her own needs. This stage also involves giving up of the expectations from the others. That the others should spend their time, energy and money on us. If we need to get something done we need to take the ownership and not expect others to do it for us. There would be occasions when others would help us, though physical labor or give us food or help us by doing something for us. If it means that by rejecting their help we are going to make them feel bad or insult them, it is ok to accept it. Again this is only to satisfy them, not to reciprocate or do anything else in return if it is not right.

Level 5

Renunciation of laziness towards our responsibilities and duties and what we are supposed to do. This includes prayers, taking care of our parent’s taking care of our health, eating well, doing our work., earning to take care of our family etc. irrespective of what the consequences are going to be, we need to do what is right.

Level 6

Renouncing the attachment to wealth, property, relationships, friends, vanity, prejudice, popularity etc. this does not mean that we ignore or insult or sideline these factors, but we start looking for something more than this. At this stage the person does not run after all these things mentioned, but starts looking and searching of the causal factors. At this stage my belief is that the person starts looking at the bigger picture and the interconnectedness of these various factors.

Level 7

At this stage one realizes the momentariness of things in life. We reach a stage where we are able to consider everything objectively. Since we have been on the renunciation path step by step, at this stage we would have understood the larger system and would have or rather should have the frame of mind to be detached. This is a point we understand the area under our control and that outside it. This prompts us to do things that we can and let go of stuff that we cannot influence.

When I take a look at the levels of renunciation, I realize that in our usual exuberance we tend to jump to level 7 rather than go through the process step by step. When we do this, then obviously renunciation does come across as giving up everything…. And something that is meant for people who are at the fag end of their lives… and not for people like us who are in the middle of the battles.